Gideceksen git!…
Zannetme ki yokluğunda yer gök feryat figan ağlar…
Bazen kalanlar gidenleri onuruna yakışır şekilde uğurlarlar.
Biraz kırgınlık,biraz yürek yangını,hatta endişe kaplayacak terk ettiğinde belki…
Bilesin ki o ilk şok hali…
Geçecek…
Sonra hayat devam edecek.
Hiç kimsenin vazgeçilmez olmadığını insan yaşayarak öğrenecek.
Belki yaptığın en büyük iyilik olacak tanıdığımdan bu yana.
Çift kişilik paylaşımların tek başına yaşanmışlıklarıyla büyüdüm ben.
Seninleyken yapamam dediğim her şeyde, şimdi ben de varım diyebiliyorsam eğer,çay demini almadan hissettirmelerin yüzünden..
Karanlıklar korkutmuyorsa,saklanmak ihtiyacı hissedemiyorsam yok olurcasına küçülerek,içimde büyütmeyi beceremediğin duyguların esiri olmamışım demektir.
Sen!…
Bilsen ki yokluğunun bana ne denli huzur verdiğini,kalmaktan haya ederdin.
Öyle gümbür gümbür değil….
Sessizce çekip giderdin….
