Merhabalar ben çok yoruldum. Birisi var ona değer veriyorum ve aynı karşılığı almıyorum. Arkadaş olsak olmuyor, sevgili olsak olmuyor beceremiyoruz. Böyle giderse okul zamanına kadar birbirimizden uzaklaşacağız o da acaba bunun farkında mı çünkü bu düşünce yüzünden içim içimi yiyor. Sevgiliyken gülüyorduk, eğleniyorduk şimdi ise çok mutsuzum çünkü konuşmak için bir sebebimiz yok. Eğer ikimizde birbirimizi seviyorsak bu acı neden ? Neden beraber olmamız bir işkence gibi ? Beraberken güldüğüm insan şimdi bir yabancı. Beni unutmamasını beklemek bile çok acizce hissettiriyor. O mutluyken gizli gizli ağlamak acıtıyor. O hep mutlu olsun.
Tahirle Zühre Meselesi
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte
yani yürekte.
Meselâ bir barikatta dövüşerek
meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken
meselâ denerken damarlarında bir serumu
ölmek ayıp olur mu?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
Seversin dünyayı doludizgin
ama o bunun farkında değildir
ayrılmak istemezsin dünyadan
ama o senden ayrılacak
yani sen elmayı seviyorsun diye
elmanın da seni sevmesi şart mı?
Yani Tahiri Zühre sevmeseydi artık
yahut hiç sevmeseydi
Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
şiiriyle sonlandırmak istiyorum bu günkü yazımı. Umarım ileride benim de mutlu olduğum zaman gelir. İyi günler.
