Selamlar!
Bunu bir konuşma havasında yazmak istedim açıkçası nasıl yazmam ve neler yazmam gerektiğinden de pek emin değilim ama denemeye değer diye düşündüm. Aslında bu aralar aklıma takılan bir konu var. ‘Gerçek aşk’ herkesin ağzında olan fakat bir türlü varlığını göremediğimim somut duygu karmaşası
Var olmadığını düşünmüyorum benim bunu görmemiş olmam var olmadığı anlamına gelmez sonuçta fakat bence zamanla bunu görme ihtimalimiz daha da azalıyor. Sebebinin ise sosyal medya olduğunu düşünüyorum çünkü gerçek bir tanışma hikayeniz olmayan biriyle nasıl bir aşk başlayabilir ki ?
Şöyle düşünün ilerde bir adamla veya kadınla evlenmişsiniz ve çocuğunuz
‘Anne siz babamla nasıl tanıştınız?’ sorusuna
‘Baban instagram hikayeme alev attı çok havalıydı.’ cevabını vermek istemiyorum.
Onun yerine gerçek bir hikaye ve gerçek duyguların olduğu ilk bakışta birbirimizin doğru kişi olduğumuzu anladığımız fakat ikimizinde reddedilmekten değil de birbirimize yenik düşmekten korktuğu için adım atamadığı ve bu yüzden açılamadığımızı fakat kaderin muntazam bir şekilde bizi bir araya getirdiğini anlatmak istiyorum.
Belki de fazla şey istiyorum ama farketmez hala hayallerimizi elimizden alamadılar sonuçta .Bu dünya şartlarında bir tek oraya karışılmıyor sanırım çünkü ben hala rüyalarımda uçabiliyorum. küçükken olmak istediğim prenses olabiliyorum ya da düştüğümde canımın acımadığını farkedip tekrardan ayağa kalkabiliyorum neyse konudan saptım sanırım sonuç olarak
aşık olmak için hissetmek bakışmak gerekmez mi? yoksa ben mi yanılıyorum.
gelecekteki ben umarım ilerideki hayatının insanıyla gerçek bir tanışma hikayen olur eğer bunu yapamadıysan senin adına üzgünüm…
