Yaşamın hepimize bıraktığı en değerli şey belkide geride bıraktığımız anlardır. Ilk çocuklukta başlayıp ömür bitene kadar belkide milyonlarca ani yaşanmışlık birikiyor hafızamız da, bunların bir çoğunu zamanla unutabiliyor insan. Ufak detaylar yillar gecsede bazen hiç umulmadık anda hatilayabilen bir beyin jimnastiği var. Ne garip ve ilginç bir kurgu aslında.
Düşündüğüm zaman sanki en büyük neseler , sevinçler, hüzünler ,acılar, sürprizler kalmalı oyle de oluyor. Kendimize ait anıları bir dk gözler kapalı Düşündüğümüz zaman ne kadarı o an akla gelir ki gelmez çünkü anıları hatırlatan bize nesneler, eşyalar, insanlar…
Bir kitap okursun içinde geçen kısa bir cümle seni belki on yıl öncesine götürür. Peki biz hep bunlarla yaşıyoruz? Tabiki hayir ama bir bütünlük yok mu yasanmisliklarimizla eminim ki hepimiz için bir köprü görevidir geçmişimiz.
Anilarin iyisi yada kötüsü olmamalı. Ozaman geçmişe hep nefret,öfke, kin kızgınlık duyar izamanda silmek isteriz.insan yaşadığı herseyden bir ders almıyor mu ? O vakit bizde geçmişte yaşadığımız olumsuzluklari bir ders cikarma mahiyetinde kullanırsak bundan öfke yerine minnet duyarız.
Konu başlığımız içeriğinde anlatmak istediğim geçmişten tamamen kopmak da değil aslinda vasati her iki kavramı da dengede tutmaktır amaç. Bazen guzel bir tebessüm ederek anariz bazen kizgin bir pişmanlıkla üzülürüz bizi biz yapan şeyler zaten hayatın getirdikleri değil mi?
Ornek verecek olursak; cok yakın bir arkadaşınızla saatlerce yaşadığınız guzel gunleri yad edersiniz o konuşma hic bitmesin saatlerce bekli ayni şeyleri farkli cümleler kurarak anlatırız ama bikmayiz bu bizim mutluluğumuz yaşadığımız sevgi ,ask belki ne derseniz ama mutlu ediyorsa ve uzerinden aylar yıllar geçmiş olsada ayni duyguyu veriyorsa neden bu anını silmek istersin ki.
Şiirlerde ; şairlerin sözlerini oluşturan gecmisleri değil midir? Bir yazar yazdığı eseri geleceğe vaat ederek mi yazar? Hayir çünkü hepsinin temeli gecmiste biriken anıları oluşturur eserlerinin temelini…
Geçmişten geleceğe guzel bir umutla bakıp anılarımızı tebessümle anlatmak ve geçmişe boğularak değil geleceğe doğru ilerlemek kaydıyla.
Iyiii okumalar şimdiden….
