Selam,
Buraya, hayatımda bana hiçbir artısı olmayan, aksine benden sürekli bir şeyler çalmaya çalışan, beni kendimden nefret ettirmeyi planlayan, bir avuç gerzek için bir şeyler karalayacağım. İsme gerek yok bence, zaten hepiniz ne yaptığınızın farkındasınız.
Nasıl insanlar olduğunuzu görmek istemeyip, yaptıklarına karşılık verince beni suçlu yaptınız, utanmadan bir de benden özür beklediniz. Size bir şey diyeyim mi? Bence siz önce oturmamış karakterlerinizden özür dileyin. Üzgünüm ama size yine duymak istemeyeceğiniz , sizi delirten o cevabı vereceğim. Tam olarak hak ettiğiniz buydu. Size nasıl davranılması gerekiyorsa o şekilde davrandım ve bunun için kendimi daima tebrik edeceğim.
Evet üzüldüm, evet hayattan soğuttuğunuz zamanlar oldu, şimdiyse bunlardan geriye sadece yarım bir gülüş kaldı.
Sen, çocukluk yıllarımdan çıkmışken benim o kırılmışlığımı kullanarak beni kendimden nefret eden birine dönüştürmeyi başarmıştın. Boyumu kilomu saçımı giyimimi yani hiçbir özelliğimi beğenmezdin. Sahi neden yanımdaydın o zaman ? Yıllar sonra bana tekrar ulaşmaya çalıştığında tekrar anladım ki sen sadece kendini yetersiz görmüşsün . Ben sana fazlaymışım. Başarılarımın önüne geçme çalışmaların üzgünüm ama yarım kaldı. Bana söylediğin gibi “konuşamıyorsun nasıl yazacaksın saçmalama “ sözün de havada kaldı. Meğer konuşamayanlar da çok iyi yazabiliyormuş
Ve sen şiddetli sevmeyi şiddetle karıştıran bir karakter yoksunu olmaktan hiç çıkamadın gözümde , bana saldırmaların , hakaretlerin , her yüzünü görüşümde daha çok korkutmaya çalışman , yıllar sonra bile karşıma geçip o tokadı atmakta sakınca görmemen, baban hasta yatarken bile… Senin zaten Allah belanı vermiş bence. Sen de biliyorsun ki bu hayatta ve öteki tarafta bana yaptıkların sürekli karşına çıkacak yerinde olsam sadece bunu düşünürdüm.
Ve son olarak sen , yaralı biri olduğumu bile bile bunu bana kullanmakta sakınca görmedin. Seni benim buna dönüştürdüğümü savunuyorsun peki mutlu musun dönüştüğün şeyden ? Mutlu musun o tokadı yediğim için sayende ? İçin rahat mı emin misin bunları hak ettiğime ? Sen bunların cevabını bana değil kendine ver önce . O defolup gittiğin 1 yıl ve aramadığın , umut verip ortada bıraktığın zamanları hatırla bir de bana bir konuda kızdığında . O zamanlara benzemiyor değil mi şimdi ?Benzemez , çünkü üzgünüm ama sen benden beter bir haldeymişsin o zaman bile. Aslında ben kendimi paralamak yerine sessizce senin kendini tüketişini izlemeliydim belki de. Mükemmel bir karşılık olurdu değil mi ? seversin sen karşılık vermeyi yapılanlara
Yani olayın özü şu ki kendinin farkında olmayan, kendine göre sebepler oluşturup benim aklımla oynamaya çalışan ve sonunda kendi aklını kaybeden kişilersiniz. Hak ettiğiniz davranışları gösterebildiysem ne mutlu bana .
