Filozof olmak isterdim,
Küçükken,
Oldum.
Aklım geldi başıma,
Kırk yaşımda.
Çok ise şâyet, ışığın
Kör edersin körleri, yanıbaşında.
Kovar Olimpus’tan Zeus,
Adın olur, Prometeus.
Aydınlatır meşâlen,
İnsanlığı ebediyyen..
Olursan Sokrates,
Takarlar boynuna ilmek,
Yeter! Kısa kes.
Hadi, git anlat biraz da
Ukbâda yaşayan cühelaya.
Hangi birini analım?
Oğlu peygâmber,
Bilge kadındı, Meryem.
Ne çektiniz?
Ne eziyetler kim bilir?
Daha bilinmeyen.
Ah insanlık!
Az kurban verilmedi, aydınlatmak uğruna seni,
Bir de neslini.
Hâlen yoktur,
Maalesef, hiç bir kıymeti.
Bilge olmak isterdim,
Küçükken.
Oldum.
Aldım elime flüt,
Dolaştım farelerle,
Düüt düüt..
Çalgıcıydım, mızıkam noksan,
Aklım Sefiller’de
Cebim delik,
Metelik hep noksan.
Kime sorsam?
Var mı bir derdin?
Olayım çâre.
Alaylı bakışlar, aynı çalım,
Hadi işine canım,
Var mı ki sende?
Zümrüt ile altın..
Simit, kaç para oldu şimdi?
Sahi, kibir köşkünüz hangi semtte idi?
Yaz yaz sen havaya,
Düşer belki mısralar,
Bilmem, kaç asır sonra tavaya,
Cızz edince yumurtalar, bol tereyağında.
Hürmet olsun, sana da Pîr’im,
Bakma haylaz nazıma,
Ben seni, çok severim.
Büyüdüm.
Cahil olacağım, karar verdim,
Üstelik, zırvasından evvelâ.
Şimdi, ben güleceğim,
Nasılmış?
Diyeceğim, izlerken âkilleri.
Hayat bu
Demekki, sırasıyla..
