- Yağmurlu bir gecedeyim, şimşekler göğü kaplamış pusmuşum yorganıma, düşünüyorum sevgili okur.
- Tabii herkes böyle nezih gecelerde oturur düşünür bir sorgular kendini “Neler yapıyorum? Kime faydam var ki şu günlerde? Gelecek önümde uçsuz bucaksız bir karanlık mı yoksa?” Yer bitirir insanı bu kaygılar değil mi veya hayaller mi demeliyim?
- Sevgili okurum sözler yazımda çok karışır ilk başlayacağım bu heyecanlı girişim nasıl sonlanır, bir kitleye seslenebilir miyim bilmiyorum. Bugünü kendimce farkındalık olarak adlandırdım sadece.
- Evin duvarlarına hapsolduğumu iyice farkettim belki de. Bir şeyler yapmam gerektiğini hep biliyordum öylece boş oturmak hoş mudur ki zaten? Belki yazmayı en sevdiğim şu günlerde senin yüreğine bir anlam dokundururum. Şu sıralar hangimiz biraz mutlu olmak istemez ki?
- Yokluk demişken kendini yalnız hissetmek ne kötü değil mi? İki keyif çatacağın biri veya beraber üzüleceğin biri yahut sohbet muhabbete çerezlerin ve iki biranın eşlik edeceği biri yokken öyle köşene pusup duruken zordur hayat.
- Kavramların hiçleştiği bir dünyadayız ne yazık! Nietzsche belki de haklıydı onca merhametsiz bu dünyaya bok edasıyla bakmaya lakin sokakta kırbaçlanan bir at görmeye onun bile yüreği dayanamamıştı.
- Biz mi çok kırılganız yoksa herkes aynı ve bunu saklamak için mi bu ketumluk?
- Yalnız hissedilen hayat dolu gecelere sevgili okur bir arkadaş olabilmem ve hayallerime yardımcı olman dileğiyle…
Senin için varım.
