GÖKYÜZÜNE BAK
Mecbur bırakıldım,hiç bırakmazdım seni.Evlensen,yuva kursan güçlü bir birey olsanda hep yanında olacaktım.Eylül’de bilirim üşürdün.Tatlı esintide bile kollarımın arasını arardın.Sadece bu yüzden değil;üzüntünde,sevincinde de ilk benimle paylaşırdın.
Hatırlarım okulundaki Pamuk Prenses seçmelerine seçildiğinde gülerek koşa koşa bana açmıştın küçük,sevgi dolu kollarını.Ama seçimlerde ezberleyemedim diye ağlayıp koynumda uyuduğun geceyi ben bilirim evladım.Sana ne demiştim hatırla! Bunu hiç aklından çıkarma ‘Ben senin yanında olsam yada olamasamda Cesur ol,güçlü kal.Şimdi kollarım olmasa da senin kalbinin bir yerindeyim Anneciğim.Kalbini dinle,Cesur ol ve sakın korkma.
Aslalarım yarım kalsada sakınlarım korusun seni benim küçük bebeğim.Gözünden hiç yaş akmasın desem de akacak yaşlarını deniz kenarındaki rüzgarın kurutacak kadar gülüşlerin,mutlulukların Güneş kadar sıcak ve sonsuz olsun.Artık üzülmeyi de bırakmalısın ben seni hiç bırakmadım,bilmeni isterim.Kalbinin bir yerinde,aklındaki anılarında,gözlerini kapatıp uykuya daldığında başucunda hep kalacağım.Cesur ol prensesim ve öncelikle kendine güven.Sen yaparsın küçük yürekli Cesur kızım.
Hayallerin yarım kalmadı,sen yine yap eksik hissetme.Sen eksik değilsin,hayat denilen sınavında başarılı bir birey olacağına eminim.Ben hep seni izliyor olacağım.Ben yokum diye hayallerimizi gerçekleştirmekten vazgeçme.Çünkü ben seni böyle yetiştirmedim.Yapacaksın,başaracaksın sonra gökyüzüne bak belki bir martı,yada yüzünü okşayan bir rüzgar olacağım.
Hata yapmaktan korkma,insanlar hata yapa yapa tecrübe kazanır.O zaman bana ihtiyaç duyacaksın bilirim,tek yapman gereken şey üşüdüğünde sevdiğin yeşil hırkamla sarardım ya seni,bana sarılmak istediğinde sımsıkı ona sarıl Annem.Kollarım seni sarmasada Eylül tadındaki hüznünü kokum sarsın.Üşüme Zeytin Gözlüm,çünkü Eylül ler hüzündür ve soğuk geçer..
