Bu yazıda, toplumumuzun çoğu ebeveynininin çocukları ile olan ilişikisinden ve olması gereken ilişkiden bahsedeceğim.
Öncelikle çoğu ailenin çocukları ile olan iletişimlerinde bazı hatalar gördüm. Gördüğüm en büyük hata ise ebeveynler küçükken kendi anne babalarından ne gördüyse aynılarını kendi çocuklarına yaşatmaları. Yanlış anlamayın bunu tüm aileler için söylemiyorum. Konumuz, ebeveynlerin küçükken büyüdüğü ortam doğru bir ortam değilse büyüdüğünde kendi çocuğu olduğu zaman, “Annem babam bana şu hataları yaptı ben çocuğuma aynı hataları yapmayacağım” diye düşünmesi gerektiğidir.
Ama maalesef toplumumuzun çoğu ebeveyni küçükken ne yaşadıysa aynılarını kendi çocuklarına yaşatıyorlar ve küçükken yaşadıkları şeyleri bir hata olarak görmüyorlar. Bence bunun önüne geçmek için çocuk yapmaya karar vermeden önce kendi yetiştikleri ortamdaki hataların neler olduğunu düşünmeliler. O çocuklar dünyaya onların varlığı sayesin de geliyor. İmkanlar doğrultusunda çocuğun psikojisini en iyi şekilde geliştirilmelidir.
Mesela bir anne küçükken ailesi tarafından hep susturulmaya alışmıştır. Hiç bir zaman kendini ifade edememiştir ve özgüveni oluşmayarak büyür. Aynısını kendi çocuğuna da yaşatır, “Anneye cevap verilmez!” der. Bu durumda maalesef kendi çocuğu da hep susturulmaya alışır ve özgüvensiz yetişir. Kendini ifade edemez.
Yani demek istediğim o ki anne baba olmadan önce kendi yetiştirilme şeklinizin hatalarını ayıklayıp doğruları seçip ebeveyn olmaya hazır hissettiğiniz zaman bir çocuk sahibi olun. Yoksa maalesef çocuklarınız sizin içinizde ki çocuğun acı kalıntılarını taşır ve sağlıklı bir psikolojiye sahip olamaz. Çocuklarınız bu acıları taşımak zorunda değil. Lütfen bunun farkına varın da çocuk sahibi olun.
Ayrıca bu hataların farkına varıp psikolojisi sağlıklı çocuklar yetiştirmek için çaba gösteren ebeveynleri tebrik ediyorum.
