EBEDİ VAR OLMAK MI ? EBEDİ YOK OLMAK MI ?
Çoğunluğumuz var olmaktan mesuduz ve ebedi var olacağımızı düşünüyoruz. Çünkü ekseriya ahiret inancına sahibiz. Peki ebedi var olmak bir problem olabilir mi? Yok olmayı istemek hiç olmayı yahut inancımızın bir tezahürü olarak ,hayvanlar gibi, toprak olmayı dilemek, cehennem yahut cennete, bana sorarsanız, cehenneme girmek zorunda mı insan? Said Nursi buna şu minvalde cevap vermiş: “Her ne olursa olsun sonu ebedi cehennem de olsa insan ebediyeti arzular. İçindeki ebediyet arzusu yokluğa galip gelir.” Her ne olursak olalım ebediyetin hem aşığı hem tutsağıyız, diyerek iç geçiriyorum. Şunu soruyorum kendime ya ebedi cehenneme mahkum olursan, dönüşü olmayan yollara düçar olursan. O vakit halin nice olur? Bir tanıdığım benim bu çetrefilli sorularıma şöyle cevap verdi: Peygamber efendimiz: “la ilahe illallah” diyen cehenneme de uğrasa cezasını çektikten sonra ebedi cennete girer.” benzeri bir hadis buyurmuş. Hadis, sahih bir hadis, ben ana fikir itibariyle naklettim. “İşte!” Çok kafa yormaya gerek yok o zaman bu işe dedim ve şahsen bu tartışmayı kafamda bitirdim. Üstelik zararda da değilim. Çünkü eğer sonsuz bir yokluğa mahkumsak ben ibadetlerimi, spor yaptım. Bir zararım yok diye görebilirim şayet ebedi varlık varsa ki imanımız bunadır. Gönlümüz ondan ötürü epey ferahtır.
Ruşen NEVRES
