Selam yine ben..,
Merhaba değerliacemice yazan kalem arkadaşlarım ve de okurlarım. Bu gün birazduygusal mı olsak acaba bilemedim. Sonrada dayanamadım oldum tabiki zaten hayatta hep mi gülüyoruz yoksa yapmacık maskeler ardındabir birimize tebessüm naraları mı atıyoruz onu da bilemedim.
Bu gün ki yazımdapişmanlık yaşayarak sevdiklerimizi arkamızda bırakmanın nekadar acı bir şey olduğunu sizlerle paylaşmak isterim. Tabi kikonuyu genel almaktayım benim üzerimden giden bir mevzu değil. Heran sağımızda solumuz da yok oluşlara tanık olmaktayız.Burnumuzun dibinde selam vermeyip üç gün sonra yok oluşuna şahitolduğumuzda onun olmadığı bir dünyada nasıl yalnız bir yeniyaşama alışmak zorunda olduğumuzun bu yalnızlığı yaşamışarkadaşlarımız büyüklerimiz beni daha iyi anlayacaktır. Değerliokurlarım bence hayatta hiç bir şey için geç değildiryanlışlarda doğrularda insan oğlu içindir mesele sadece yanlışıniçinde ne kadar kaldığınız ve de bu yanlışın içinden çıkmakiçin sarf ettiğiniz çabayla eş zamanlıdır. Vakit Çok ama bir okadar da kısa neden mi çünkü aldığın nefes kadar yaşarsın onefes durduğunda sende bitersin, karşındaki de biter. Gidinsevdiğinize seviyorum deyin doya doya sarılın kucaklayın kokusunuçekin doya doya, bol bol ileride hatırlayacağın baktığındagülümseyeceği kareler bırakın öyle yaparsanız her gün kalanömrünüz kadar onunla yaşarsınız hayatı dolu dolu yaşayacağımelimizde ne var başka sadece bu işte zor şeyler değil bunlarıyapmazsanız özlemini duyacağınız kaybını yaşadığınızkişinin yokluğu seni sizi herkesi boşluğa atacaktır karanlıkbir odada hapis olacaksın onun bir seveni vardı ama senin sadecesana hizmet edecek yalnızlığın olacak yalnızlık iyi bir şeyolsaydı adı yalnızlık olmazdı. Hadi bir çırpınış yapınanlamsızca sarılın sevdiğinize sevgi kalabalığında çoğunlukkenyalınlığınızla hapis olma…Yeni bir yazımda görüşmek üzerekalem arkadaşlarım….
