Dünya’da adalet var mı? Ya da adalet diye bir şey var mı?
Aslında, belki de günlük hayatımızda kendimize sorduğumuz sorular bunlar. Ve belki de hiçbir zaman cevaplayamadığımız. Gelin, birlikte cevap arayalım bu sorulara.
İlk olarak kendi düşüncelerimden bahsedecek olursam eğer;bana göre adalet her zaman vardı. Ve her zaman olacak. O sadece bir kavram aslında. Biz insanların bir takım kararlarının genel bir ismi. Bu ismi yaşatmak ta bizim elimizde. Peki, şuan yaşatılıyor mu adalet? Hayır! Belki başka ülkelerde her şey olması gerektiği gibidir. Adalet denilen şey sadece sözde kalmıyordur. Ama dönüp de kendi ülkemize bakacak olursak eğer, adalet namına hiçbir şey olmadığını kesin ve net bir şekilde görürüz. Görüyoruz da. Neden böyle bilmiyorum. İnsanlar, vicdanlarıyla ne gibi bir sorun yaşıyorlar, bilmiyorum. Ama bunun bu şekilde gidemeyeceğini çok iyi biliyorum.
Zira her şey tam içeride, merkezde başlar. Ve içi güzel olmayan hiçbir şey sonsuza kadar ayakta kalamaz. Bir toplumun ayakta kalabilmesi için temelinin sağlam olması çok önemlidir ama yetmez. Onun ayakta kalabilmesi için daha çok şeye ihtiyacı vardır. Adalete, sanata, bilime…
Tarihimize baktığımızda çok eski yıllarda biz Türklerin adaleti en iyi şekilde yaşattığını görürüz. Örneğin;tecavüzcüleri idam ederlermiş, böylesine kötü bir olay yaşamış olan o kadıncağızı toplumdan dışlamazlarmış ta, koruyup kollarlarmış. Kadın-erkek eşitmiş onlar için.
Peki ne oldu da o zamanlardan bu zamanlara geldik? Ne değişti?
Değişmemesi gereken çok şey değişti aslında. (Buradan aşağısı tamamiyle kendi düşüncelerimden oluşacak. Ben doğru bildiklerimi söyleyeceğim. Bundan ötürü ülke karşıtı, cumhuriyet karşıtı gibi yorumlar gelmesin lütfen. Zira benim kimseye bir düşmanlığım yok. Ve şunu da unutmayın;idam Cumhuriyetin ilanıyla kaldırılması. Çok sonrasında kaldırıldı.) En önemlisi idam kalktı. Bana göre bu kesinlikle değişmemesi gereken fakat değiştirilen bir kuraldı. İdamın kalkması, korkuyu da beraberinde kaldırmakla birlikte suç oranlarını da büyük ölçüde arttırdı. Bunu kimse inkar edemez. Eskiden ölüm korkusu vardı, can korkusu vardı. İnsanların bir suçu işlemeden önce iki-üç kez düşünmeleri gerekiyordu. Şimdi ise durum tam tersi. Rahatlıkla, tereyağından kıl çeker gibi suç işliyorlar.(Tecavüz, taciz, şiddet, hayvanlara yönelik şiddet vb.) Ortalık insan görünümlü canavarlarla dolu. Peki işledikleri suç karşılığında aldıkları karşılık ne? Birkaç yıl ya da belki de ömür boyu hapis. Peki bu yeterli mi? Koca bir hayır! Zannediyorlar ki, ailelerinden uzakta kalmak, hapis hayatı yaşamak onları düzeltecek, pişman edecek. Yanılıyorlar. Ve belki de bunu onlarda biliyorlar. Böylelerine ağır bir suç işlemeyi göze alan mahlukların sizce aile sevgisi hakkında bir bilgileri var mıdır? Ben de öyle düşünmüştüm. Bu onları yıldırmaz. Aksine belki de daha da kötüye gitmesine yol açar. Canavarlar, siz ne yaparsanız yapın her zaman canavar olarak kalır.Tek çözüm onları ortadan kaldırmak. Bu belki size acımasızca gelebilir. ‘Kesin hüküm veriyorsun’ dedirtebilir. ‘İdam gelince ne olacak, belki de suçsuz insanlar ölecek’ de diyebilirsiniz. Fakat şu da var ki: Bu ülkedeki polislerin, savcıların, hakimlerin görevi, asıl suçluyu bulup, gereken hükmü vermektir. Onlar bunun için o mesleklere sahip. Görevleri bu. Ve bu görevi en doğru şekilde yerine getirmek zorundalar. Rüşvet almamaları, zengin-fakir, güçlü-güçsüz ayrımı yapmamaları lazım. Eğer yapıyorlarsa bu onların ayıbı, yanlışı. Dediğim gibi onlar görevlerini en doğru şekilde yerine getirmeliler. Ve sadece onlar değil aslında, herkes. İlk başta tüm bunlar size imkansız gibi gelebilir. Ama düşününce öyle olmadığını anlayacaksınız. Bu dünyada imkansız diye bir şey yok. Bunu unutmayın. Eğer istersek ve çabalarsak her şeyi başarabiliriz.
Sözün kısası;idamın kalkması büyük bir yanlıştı. Adalet tabii ki de sadece onunla sağlanmıyor. Lakin şu da bir gerçektir ki, adaletin sağlanmasında büyük bir rolü vardı idamın. Umarım bu düşünceyi sizlere en doğru şekilde aktarabilmişimdir. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
