Neden kimseler duymuyor beni…
Neden kimseler görmek istemiyor..
Neden kimseler halimi anlamıyor..
Neden böyleyim…
Neden hep acıyla yoğrulmuş bir kalbe sahip olmak zorundayım ki..
Ben ağlamaya mahkûm müyüm?
Sessizliğimin gürültüsü çok mu sıkıyor insanları..
Dinlemek bu kadar zor muydu acaba?
Bu gece dinlemekten, dinlenilmekten bahsedicem gözüm yaşlı, ekran ıslak ama olsun bahsedeceğim..
Bir insanı dinlemek, onu önemsediğinin göstergesidir. Ne olursa olsun dünyanın neresine giderseniz gidin bu her yerde böyle. İnsan değer verdiğini, önemsediğini, sevdiğini dinler..
Duyarsız kalmak neden?
Anlamıyorum..
Sessizlik güzel ama dinlememek niye?
Yahu bir insan niçin dinlenilmez..?
Sonra içine kapanık oluyor insanlar acaba ne oldu da böyle oldu diye etrafta dolaşıyorsunuz?
Mahçup bakıyorlar artık herkese her şeye..
Onlarda dinlememeyi öğreniyor sizler yüzünden..
Kendilerini ifade edemedikleri için konuşmaya küsüyorlar..
Bütün bunlara ne gerek var..
Hazır vakit varken dinleyin..
Gitmeden önce belki son kez dinleyin…
Ahh unutuyorum birde dinlemeyi burundan getirenler var, çok yaşadım bunu..
Kastettiğim böyle bir dinlemek değil, her şeye onay verin demiyorum.
Omzunda çok yük vardır belki.. Paylaşmasını söyleyin..
Birikmiş göz yaşları vardır belki.. Beraber ağlayın..
Daha fazla devam edecek gücü kalmamıştır belki de.. Yaşamasına sebep olun..
Çokta zor değil.. Sadece dinleyin……
