Yanlış anlayın tabi diyeceklerimi ama bir şey var hani bu insanlarda. O kötüyse ben daha kötüyüm gibi.. Hani tamda şöyle ki ‘o bana bunu dedi ben de ona bunu diyeyim de görsün , bana bunu yaptığı için ona şunu yapacağım, kim daha fenaymış görsün…’ Sormak lazım peki o dediğin insan nasıl bir insan ? Sabaha kadar sayarlar size. Ne fenalıklar söylerler ,ne aşağılayıcı sözler ederler, ne vah vah çekerler , aman canım neler neler işte. Güldürücü değil mi ? Oysa senin ne farkın var ondan. Hatta sen değil misin ondan daha beter olmak , onun üstüne çıkmak için kendini paralayan. Peki o halde kendine de eleştiri yapmış olmuyor musun ? Hayır tabi ki 🙂 Neden olsun, saf iyilik meleği sonuçta onunla o bir mi hiç… Bana gülünç geliyor bu durum. Neden salmıyoruz bu insanları diye. Derdimiz ne? Oysa o sana onu mu söyledi , onunla yarışmak , kim daha okkalı bir laf çarpıtacak diye hırsa bürünmek yerine susmak , hatta belki gülüp geçmek, onun o sözüne karşılık güzel bir söz söylemek asıl seni ondan daha farklı yapar. İşte o zaman konuşulan laflar , yapılan her şey bir yere kadar savaşını sürdürür, sonra tüm bu olanlar ölmeye mahkum olur. En azından senin tarafından, çünkü artık görmek istemediğini görmüyor , duymak istemediğini duymuyor olursun. Hatta belki böylelikle bir insanın daha tüm bu iğrentili nefretini oturup düşünmesine , düşüncelerini gözden geçirmesine sebep olursun . Öyle fenayla fena olup , nefret duyup nefret yayıp, hayatı ona buna dar edeceğinize belki de daralmış hayatlarınızı açar bir nefes alırsınız. Hayat bir başkasının nefretini duymak için çok aceleci.
Derdimiz Ne?
