DEFNE AĞACININ EFSANESİNİ YAZIYORUM BU BLOGDA. HİÇ KİMSENİN AKLINA GELİR MİYDİ ALTINDA BİR AŞK HİKAYESİ YATTIĞI.
Zeus ve Leto’nun oğlu olan Apollon Yunan mitolojisinde müziğin, ışığın ve sanatın tanrısıdır. Kendisi bir gün gezerken ırmak kenarında çok güzel bir kızı görür ve aşık olur. Bu güzel kızın ismi Defne’dir (Daphne). Apollon kendisine ilan-ı aşk etmek ister ve koşar Defne’ye doğru. Defne de Apollon’dan korkar ve kaçmaya başlar .Tanrılar ile birlikte olan insanların başına kötü şeyler geldiğini bildiği için kaçar. Apollon peşinden bağırıyordur “Seni seviyorum” diyerek. Bu kovalamaca bir süre daha devam eder sonunda Defne’nin kaçacak yeri kalmaz ve toprağa doğru bağırır:” Ey toprak ana ört beni, sakla beni, koru beni !”diye yalvarır. Bu yalvarış üzerine Defne vücudunun ağırlaşıp ,odunsu yapıya döndüğünü fark eder ve kökleri de çıkarak Defne ağacı oluverir. Apollon bu olanları şaşkınlık ve üzüntü ile izler. Defneye sarılır ve şöyle der: ” Defne sen bundan sonra Apollon’un kutsal ağacısın.O solmayan yaprakların başımın tacı olacak. Değerli kahramanlar, savaş kazananlar senin yaprakların ile alınlarını süsleyecekler. Şarkılarda şiirlerde adımız yan yana geçecek”.Bu güzel sözler üzerine Defne, yapraklarını eğerek Apollon’u selamlar.
Bu öykünün geçtiği yer bugün ki Harbiye’dir. O zamandan beri şiir ve silah zaferi defne yaprağı ile ödüllendirilir.
