Gelinciğin kötü huylarından biri susmasıydı. Gelincik çok susuyordu. Etrafındakiler ne derse desin ne yaparsa yapsın gelincik her defasında susuyor, akşam olunca söyleyemedikleriyle birlikte baş başa kalıyordu. Ay ışığının altında söyleyemediklerini bir bir gecenin karanlığına bırakıyordu. Gecenin karanlığına bıraktı her bir cümleyle birlikte gözlerinden düşen damlalar toprağa karışıyordu. Toprak her gece gelinciğin gözyaşlarıyla sulanıyordu. Ay, gelinciği terk ettiğinde; gelincik sanki hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu. Kimse de gelinciğin mutsuzluğunun farkında değildi. İşte buda gelinciğin iyi yanlarından biriydi. Gelincik çok güzel rol yapıyordu. Herkesi iyi olduğuna inandırıyor, yalnız kalmaya devam ediyordu. Kimse de gelinciğin içten içe acı çektiğini fark etmiyordu.
İlginizi Çekebilir
