Sabah uyandığımda hayatımı bir kez daha sorgularken buldum kendimi.
Yalnız hissediyorum..Bu hayat benim değilmiş ve bu ben değilmişim gibi.Bilmem siz nasıl bir ruha sahipsiniz ama ben kesinlikle özgür ve konforuna düşkün bir ruha sahibim.Bir yıl…Tam bir yıldır evdeyim.Bu benim için çekinilmez durum.Eski hayatımı özledim.Arkadaşlarımı,odamı,sakinliğimi ve en önemlisi kalbimin ritmini bozduran o insanı.İstemediğim bir hayatı yaşıyorum şuan.Hiç olmadığım kadar kısıtlanıyorum. İstediğimi alamıyor,yiyemiyor ve kullanamıyorum.Berbat !Gezemiyorum.Kulaklığımı takıp köşeme çekilemiyorum. Yağmurda yürüyüşe çıkamıyorum ve daha fazlasından mahrumum.Kısaca yalnız ve özgür hissetmiyorum.Bazı zaman tükenmiş hissediyorum.Kaçacak yer bulamıyorum.Boğuluyorum.Bugünde boğulmuş hissediyorum.Kendimi filmlere,kitaplara ve sosyal medyaya attım.Özel bir hayat yaratmak istediğim için böyleyim.Ancak bu şekilde rahat ve mutlu hissediyorum.Bilmiyorum.Nasıl geçer nasıl biter ve birgün eskisi gibi olabilir miyim hiç bilmiyorum.Lakin birşeyden eminim ki…
ÖZLEDİM.
Bizi mahveden bir virüs var.Kesinlikle çoğumuz birtakım şeyleri özledik.Ve bende dahilolmak üzere bugün nasıl mıyız?Yorgunuz.Bıktık ve tükendik.Özellikle bizi boğan bu maskeden bıktık.Artık takmıyorum.Neden mi?Oyun olduğunu düşünüyorum ve inanmıyorum.Ama herkese saygım sonsuz.
Yoruldum.Yorulduk.
