Boşluğa düşme ve karma üzerine..
-
Bazen yaşam öyle bir çıkmaz hâle gelir ki ne yapacağını şaşırırsın düşünme ve sorgulama eşiğinde hissizce debelenirken bunun da bir çare olmadığını bi süre sonra anlarsın ki, şöyle gerçekleşir ya düşünerek somut bir gerçeğe ulaşırsın kendine alternatif birkaç seçenek belirler sırayla onları denersin olduğu kadarıyla devam edersin ya da amaçsızca sorgulamaya devam edersin ki gün gelir kafayı mı yiyiyoruz beh dersin bazen farkında olarak gerçekleştirirsin bu durumu bazense farkına varmadan ama her koşulda ve şartta şükredip dua da edersin herşey için yaradana kader dersin bir yerden sonra imtihan dersin gelip geçecek dersin ,hayat seni nereye sürüklerse sürüklesin ne yaşamış olursan ol acı tatlı hep bir umut vardır yaşamakta olduğun için sen hayatta olduğun ve kendin için sevdiklerin için yol bitene kadar devam etmen gerektiğini bildiğin için bu yol nasıl yürünürü aradığın tüm çabalar ve başarısızlıklar için umut ettiğin yarınlar için en azından görebileceğin kadarı için sana verilen sürenin sonuna gelene kadar dayanmak ve bu süreyi olabildiğince verimli kullanmak zorundasın belki bu süreyi kısaltabilecek güçte olabilirsin ‘tamam yeter ben çekiliyorum’ diye haykırmak gelebilir içinden yerli yersiz seni buna iten şeyleri bilmezler ,görmezler, hissetmezler derler ya ; yaşamadan bilemezsin bazı şeyleri diye ama kimsenin bilmesine gerek yok o bizleri görüyor ve duyuyor bunu biliyor olmak yetmeli en azından bu dünya için, boşluk taşar ya boşluk kelimesinden işte sözün bittiği yerdeyim dersin, ancak unuttuğun birşey vardır günün birinde karma gelir seni bulur işte iyi ya da kötü bulur işte bunun bilincinde olmalı ‘bu yol nasıl yürünürdü ki başka’…
