602-628 yılları arasında Rumlar ve Farslar büyük bir savaşa girişmişti, bu savaş Bizans’ın büyük üstünlüğü ile biteceği düşünülüyordu ancak bu düşünülen gibi olmadı. İmparator Mauricius’un Sasani kralı II. Hüsrev’e tahtına tekrar kavuşmasına yardım etmesinin ardından, iki güç arasındaki önceki savaş 591’de sona ermişti. 602’de Mauricius, siyasi rakibi Phocas tarafından öldürüldü.
Bunun üzerine çatışmalar başladı, O sırada İslam Devleti ilk defa resmi bir devlet statüsüne ulaşmıştı.
Persler büyük bir baskı yaparak Bizans’ın içlerine doğru ilerlediler, Şimdiki Ankara şehrine yaklaştıklarında biraz duraksama yaşadılar. Öbür yandan Avarlar Bizans’a avrupadan saldırmaya başladılar.
Bizans nerdeyse sadece İstanbul ve Adalardan olmuş durumuna düşmüştü, Persler İstanbul’un doğu kıyısına ulaşmışlardı. Herkes Bizans için bu savaş bitti diye düşünmeye başladı.
O sırada İslam Devleti’nde Hz. Muhammed’e bir ayet indi;
1: Elif Lâm Mîm.
2-5: Rumlar, yenilgiye uğradılar. Fakat onlar, bu yenilgilerinden sonra birkaç yıl içinde galip gelecekler. Bundan önce de sonra da emir Allah’ındır. O gün Allah’ın (Rumlara) zafer vermesiyle müminler sevinecektir. Allah, dilediğine yardım eder. O, mutlak güç sahibidir, çok merhametlidir. (Rum Suresi)
Bu ayetten 4.5 yıl sonra Rumlar ordularını toparlamayı başardılar, Avarlar geri çekildi, II. Bizans-Pers savaşı başladı. Bunu ise kesin olarak Rumlar kazandı.
