Şuan uyuyor musun bilmiyorum ama yazmak istedim. Şartlar buna elveriyor olsa da sonra telafi edeceğimize eminim. Yaklaşık 6 senedir tanışıyoruz bu süre zarfında iyisiyle kötüsüyle üzüntüsüyle mutluluğuyla yani kısacası tüm duyguları yaşayacak kadar uzun süredir tanıyoruz birbirimizi. Ben bir insanın ne kadar önemli olabileceğini seni tanıyarak öğrendim. Seni ve diğer insanları kefeye koysam diğer insanlar gram oynatamaz o kefeyi. Ya nasıl diyim sanki seninle tanışana kadar ailenin anlamını bilmiyordum “aile olmayı” bilmiyordum. Ama sen olunca bir insanın gerçekten hayatında birçok yerde önemli olabileceğini gördüm. Seninle eğleneninceye kadar daha önce hiç eğlenmediğimi farkettim. Seninle yaşadığım her an daha anlamlı daha samimi daha sıcak. Beni sarıp sarmalıyor adeta. Ve biliyor musun bilmiyorum ama benden ümidini kesmeyen tek insansın sen. Benim bile kendimden ümidimi kestiğim zamanlarda sen kesmedin. Kendimi en değersiz en çaresiz en savunmasız hissettiğim anlarda şefkatinle sevginle beni kucakladın. Bazen annemmiş gibi nasihat verdin ellerimden tuttun, bazen babammış gibi arkamda dimdik durdun, bazen abimmiş gibi korudun kolladın. Aslında imiş değil, sen benim annem abim ve babam oldun. Kimse beni sevmezken sen sevilmeye değer olduğumu hissettirdin. Sen kesinlikle diğerleri gibi olmadın. Hep farklıydın hep özeldin ve benim için hep en güzeldin, güzelsin. Doğum günün kutlu olsun. Ama lafta değil cidden kutlu olsun. Seni gerçekten çok seviyorum. Ve çok teşekkür ediyorum hayatıma anlam kazandırdığın ve beni ben olduğum için kabul edip sevdiğin için. Sen olmasan inan ne yapardım bu zorluklarla nasıl başa çıkardım bilmiyorum. Düşünmek bile istemiyorum. Çünkü sen varsın. Sen varken dünyayla bile başa çıkarım. Lütfen kendinle gurur duy kendini saklama. Etraf karanlık diye kendi aydınlığını saklama. Aksine aydınlığını göster. Göster ki dünya bir araya gelse asla seni söndürmeyeceklerini anlasınlar. Tekrardan seni çok ama çok seviyorum. Nice yıllara, yıllarımıza…
Biricik Dostuma…
