Ben bugün yine kadın olarak uyandım. Makyajımı yaptığım güzel kıyafetler giydiğim her an kendimi daha güçlü hissettim. Fakat unuttuğum bir şey vardı; insanların ne düşüneceğini, ne yapacaklarını hiç düşünmeden giyinip süslenmiştim. Nasıl olurdu da onların düşüncesini almazdım? Bu fikri kenara koyup yoluma devam ettim. Bütün gözler üzerimdeydi. Ne olduğunu anlamaya çalışıyor bir yandanda tereddütle hızlı adımlarla ilerliyordum. Kendimi gittikçe daha kötü hissediyordum sanki o an yerin dibi olsa oraya girecektim. Korkum bütün bedenimi sarmıştı. Biri beni mi takip ediyordu? Oradan birileri laf atıyordu. Minibüse hızlı adımlarla yetiştim ama tek kalmıştım. Bu daha da çok korkutuyordu beni… Ya yanlış yola saparsa? Ya beni alıkoyarsa? Karşı da çıksam ona zarar versem suçlu ben olucaktım. Birden şoföre takıldı gözüm gözlerini benim üzerimde hissettim. Kalbim yerinden çıkacaktı sanki… Oysa ki mini etekte giymemiştim, elbise de… Ne vardı gözlerinizi üzerime dikecek kadar ne giymiş olabilirdim? Bir pantolon, tişörte bile bakacak kadar iğrençleşmiştiniz. Kendime olan güvenimi tamamen yitirmiştim. Bu bakışlar normal değildi beni aşağılıyordu sanki… Beni neden ötekileştirdiniz? Sizden farkım neydi? Bakımlı olmam ya da güzel giyinmem miydi? İçimde bir heyecan biran önce gideceğim yere varmalıydım. Ve içimde bir tereddüt neden hala kimse binmiyordu? Neden hala tektim? Artık korkum beni ele geçirmişti ve gideceğim yere varmadan attım kendimi aşağıya. İnip kurtulduğumu hissetmiştim. Şimdi korkudan o kadar yolu yürümek zorunda kalıcaktım. Şimdi size soruyorum: Neden kadın olduğum için gece dışarıya çıkamam? Neden kadın olduğum için sesli gülemem? Neden kadın olduğum için o sokaktan korkarak yürüyorum? Neden güzel giyinemem ya da istediğimi giyinemem? Bunlar bir çok nedenden bir kaç tanesi… Ben şiddete maruz kalmak istemiyorum. Ben korkar adımlarla yürümek istemiyorum. Ben tek kalmaktan korkmak istemiyorum. Ben sizin bakışlarınıza maruz kalmak zorunda olmak istemiyorum. Ben çok bir şey istemiyorum… Beni artık cinsiyet olarak görmekten vazgeçin! Beni artık bir insan olarak görün… Ve biz artık ölmek istemiyoruz. Yetmedi mi bu kadar ölen insan sayısı? Daha ne kadarımız ölmeli görmeniz için?Sesimizi duyun artık.Siz duymasanızda sonuna kadar savaşacağız. Bir gün bu son bulacak…
Özge Can anısına…
