Bu gün parkta yanıma gelip oturan bir ihtiyarın, soğuktan titreyen ve yılların yorgunluğunu taşıyan o boğuk sesiyle mırıldandığı ve ‘değmen benim gamlı yaslı gönlüme, ben bir selvi boylu yardan ayrıldım’ dediği noktada düştün aklıma. Unuttum dediğim bunca acılar, bütün yıkılan hayallerim ve unuttum dediğim adın tekrardan geldi aklıma. Yaşadığım çaresizliğim, bir gün gerçekleştirmeyi beklediğim o buruk hayallerim heldi gözlerimin önüne. Tam unuttum dediğim anda hatırlattılar seni bana. Ama ilk defa böyle aklıma geldiğinde dolmadı gözlerim. İlk defa adının geçtiği yerde sızlamadı kalbim. Baktığım fotoğraftaki gözlerin ilk defa acıtmadı canımı. Ben ilk defa seninle girdiğim savaşta yıkılmadım, ilk defa şu yorgun yüreğim hasretinin karşısında diz çökmedi. Buda oldu sonunda bu kez seni ciddi ciddi unutmaya başladım, sanırım..
Hatta şimdi senden sonra ilk defa başka birini sevmeye cesaret edebildim. Ben senden başkasını sevmeyi başardım biliyor musun? Evet! Senin çöle çevirdiğin papatya bahçelerim senden sonra yeniden yeşermeye başladı. Uzun süre sonra biri yeniden yeşertmeyi başardı gönlümün bahçelerini. Hem belki tekrardan papatyalar açar gönlümde. Senden sonra yeniden umutlanmayı başardım ben. Bugün ben yeniden hayal kurmayı başardım. Uzun süre sonra içinde senin olmadığın, adının geçmediği hayaller kurdum. Senin olmayacağın yarınlara umutlandım bugün.. Bak gördün mü? Ben ilk defa sana karşı kazanmayı başardım. Kabullendim artık yokluğunu ve gittiği yeri mutlu etsin, orda mutlu olsun diyebildim kendime. Herşey gönlünce olsun ben seni bugün ‘Unuttum’…
#astrapedo #FA
