Sanırım sözlerime ben yaptım siz yapmayın diyerek başlayacağım. Ne kendime ne de ona saygım kalmadı. Çok zorlanıyorum. Bitirmek istiyorum ama hayır. Yeni bir yalana daha inanıyorum. Artık biliyorum da yalan olduğunu ama yine de inanıyorum. Canım her geçen gün daha çok yanıyor. Daha çok yansa da bırakamıyorum. Gururum, özgüvenim hiç bir şeyim kalmadı. Kapana kısılmış hissediyorum. Keşke tanımasaydım, sevmeseydim.
Ben kendimi tanıyamıyorum. Artık nolucaksa olsun. İçimi dökmek istedim. İçimi dökmek bile rahatlatmıyor. Kendime çok kızıyorum. Neden böyleyim? Vazgeç artık bitir. Neyi bekliyorum? Herkesi eleştirirken düştüğüm konumdan çok rahatsızım. Hiç bir şey için hevesim kalmadı.
Bu kadar beni bağlı tutan ne bilmiyorum. Kopmak istiyorum. Sevgi böyle zehirli bir şey olmamalı. Eğer böyle bir şey hisseden varsa da yalancı biri ile birlikte olan küçük büyük demesin. Direkt koparsın tüm bağlarını. Küçük de olsa can yakıyor. Keşke ilk ufak yalanında biri de bana küçük de olsa bırak deseydi. Keşke şuan bir şekilde bırakacak gücü bulup kendi hayatıma yönelsem.
İlişki dediğinde nsanlar birbirine tatil olmalıdır. Keşke ben de bu tatili yaşayabilsem. Ve son olarak keşke ben de artık keşke demesem.
