Son bir yıldır insanlarla sınanıyor, onları tanıyamadığıma hayret ediyor ve yahu diyorum kendi kendime sen de amma safmışsın… Üniversiteden mezun olunca 1 yıllık staj dönemim oldu, her şey güllük gülistanlıktı. En yakın arkadaşlarımdan birinin yıkıcı olan davranışları ile kalakaldım. Böyle anlatınca ziyadesiyle saf birisi sanacaksınız belki ama öfkesiyle her yeri ateşe veren insanlardanım aslında. her neyse; bir insanı gerçekten sevdiğim zaman her türlü fedakarlık, yardım, destek ve iyi niyetimi sunarım. Katı prensiplerimi bile yumuşatabilirim gerekirse. Sonuçta sevgi emekti değil mi?
Başlarda vefa gösterdiğinde seni cefanın karşıladığını fark edip gardımı aldım. Ziyadesiyle vefa gösterdiğimin bilincinde olmadan koştum durdum oradan oraya. Önce iyi niyetli yaklaşımlarımdan yetinmeyen, hep daha fazlasını isteyen insanlar sonrasında ise beni sakin ve güçsüz sanan insanlar türedi çevremde. Ulan ne oluyoruz? demeye kalmadan da tüm sinir sistemim harap oldu. Yaptığım işte binlerce lira alabilecekken sırf tanıdık diye yardımcı olduğum ve 0 TL talep ettiğim -dikkat edin talep etmedim ve nezaketen teklif de edilmedi- işi sanki bana bir lütufmuş gibi verdiklerini her fırsatta ima eden ve eski günlerin hatrı deyip göz ardı ettiğim bu tavırlara rağmen halen önü alınamaz şekilde tavırlar sergilenen iş için az önce ilk limanı yaktım. Önce öfkemden donup kaldılar ardından tepki veremeyecek kadar afalladılar. Ben senin işini bedava ekmek hem yiyim hem de halıya işeyim de diye mi aldım? Arkadaşlar fazla tevazunun sonu vasat adamdan nasihat dinlemek ve fazla vefanın sonu da işte böyle nankörlük oluyor.
Ailemin desteğinin dahi zaman zaman masraflarıma yetmediği şu zamanda tüm zorluklara rağmen elimi uzattığım, yakınım dediğim insan tarafından çukura çekildim dün. Ne vefa kaldı içimde ne heves. Ben insanlara yardımcı olabilmek için çırpındığım her seferinde insanlar dizimi kırıp ıssız gece de beni öylece bırakıyor. Demek ki terazinin kefesi her zaman eşit tartmıyor. Ne kadar ağırsan o kadar dibe çekiyor hayat seni. Dilerim hayat kimseyi incitmez. Vakit vefa duydurma değil cefa çektirme vakti sanırım. Gazamız mübarek olsun!!!
