Şiirlerin mi duyguları vardır yoksa biz mi onlara bu kadar anlamı yüklüyoruz.Mesela aşk bir şairin en büyük ilham kaynağıdır genelde. Bizler şiirleri bazen hiçbir anlam aramadan okuyup geçiyoruz bazen ise dizelerin üzerinde öylece kalıyor bu şiir kimin için yazılmış diye düşünüyoruz.Bazen bir şiirde o kadar kendimizi buluyoruz ki saklı duygularımız daha fazla gizlenemiyor o şiirle birlikte akıp gidiyor hislerimiz. Oysa okuyup geçtiğimiz o şiirlerin ardında nice aşklar, acılar, ayrılıklar gizli kim bilir.Bazı şiirler vardır şiirdeki duyguları yaşamasan bile yaşamış gibi hissedersin.O kadar zarif duygularla yazılmıştır ki o şiirler içinde kaybolursun.
Bazen Cemal Süreyya gibi uzaktan seversin…
uzaktan seviyorum seni
kokunu alamadan,
boynuna sarılamadan
yüzüne dokunamadan
sadece seviyorum…
Yeri gelir Nazım olursun herşeye ve herkese rağmen imkansızlığı bile seversin…
Sende; ben, kutba giden bir geminin sergüzeştini,
Sende; ben, kumarbaz macerasını keşiflerin,
Sende uzaklığı,
Sende; ben, imkansızlığı seviyorum…
Bir Bakmışsın Turgut Uyar yapmış hayat seni yarım kalmış hikayen …
Söylenir ve yarım kalır
bütün aşklar yeryüzünde
bir kaktüs bol sudan nasıl
nasıl çürürse, öyle…
Kimi zaman Asaf olursun hayata karşı, gözlerin olur kalbinin aynası…
Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde,
Şarkılarımda, sözlerimde.
Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde…
Şiirin duyguları böyledir işte kim olmak istersen o olursun.Sürükler seni ordan oraya limansız bir gemi gibi dolaşırsın şiirden şiire.
Unuttuğuz duygularda buluşmak dileğiyle…
