Merhaba,
Nereden başlayacağımı yada ne yazacağımı biliyorum,bu sessizliğe vedamın ilk tohumlarından biridir,sessizliği kırmızı dudaklarımla öptüm ve uğurladım onu nefes alamadığım şehrin ılık rüzgarına,onun artık gitmesi,bitmesi gerekiyordu.
Olmalıydı ! Tam vaktiydi.
Çok uzun sürmüştü bu sessizlik,Kimin yasını aktarmışlardı bana bilmiyorum ama tahmin edebiliyorum,şimdi onarmam gereken şey duygularım önce kendi hislerimin talebesi olmayı öğrendim sonra onları terbiye etmeyi,kendi kendimin düşmanı gibi davranıyordum çoğu zaman şimdi iç dökme şimdi terk etme zamanı.
