“Bir kuş gibi özgür olmak istiyorum!” Diyen insanlar; kuşun hangi türünden olmak istediğinizi de belirtiniz. Adeta ben yaşadığımız bu hayatı, bir muhabbet kuşumun hayatına benzetiyorum. Bir kafes içinde yaşayıp, ara sıra odaya özgür bırakılıp, tekrardan aynı kafesin içine konulan bir hayat. Ordan çıkarılırlarsa fazla uzun yaşayamazlar, ama o kafesin içinde de kalmak isterler mi?
Peki biz, doğduğumuz bu hayatta ne kadar özgür bırakıldık? Bizim olan onca şey kafesimiz miydi? Çalışmak, okumak, evlenmek… Bunlar bizim özgürlüğümüz müydü? Bizim olan şeylerin yanına geri dönmediğimizde nolacak ? Yeni bir hayata başlayacak cesarete, hayatta kalma mücadelesine, aç, susuz, kimsesiz… Hazır mıydık?
Başka çaremiz yoktu aslında, özgürlük olarak gördüğümüz ne varsa hepsine tutunmalıydık. Biliyorum tutunamayanlarımızda var, tutunmak için uğraşanlarımız, kimimiz çoktan yok olduk, kimimizin hala umudu var.
Hala kuş olmak isteyenler var mı? Uçabilmek güzel peki ya hayatta kalabilir miyiz? Aslında benim daha önemli bir sorum var. Kuş olmayı bu hayatta kaçmak için mi istiyoruz? Bizi sevmeyen insanların kalbine konmak için mi?
Her adımımızda bir kanat çırpalım beraber. Belki bu hayattan kaçamayız ama aç, susuz ve kimsesiz kalmadan güzelleştirebiliriz. Belki sevdiğiniz kalbinin penceresine sizin konmanızı beklemeyecek ama siz yinede o pencereye konup bi kanat çırpın, düşen bir parça tüyünüzü gördüğünde, pencerenin camlarını kıracak.
