Şimdilerde eskinin bir değeri var
Eski plaklar, eski eşyalar, eski şiirler bile moda olmuş
Eski bir metal sehpa olmalıydım ben
Pas tutardım,
Kirlenirdim,
Boyanıp tekrar değerlenirdim.
Eski bir kalp kırıklığı boyanır mı şimdilerde?
Kalbim pas tutmadı
Kalbim paslanmadı
Kalbim tozlanmadı, kirlenmedi, temizlenmedi, iyileşmedi.
Modası geçti şimdilerde böyle sevmenin
Ama acısı geçmedi.
Adını anımsatan üç harf yan yana geldi üç cümlede
Ben üç gece ağladım.
Şimdilerde şiir yazıyorum pas tutmuş bir sehpa üzerinde
Kelimelerim üçü geçmiyor
Ama her satırda sen geçiyorsun paslanmadan, kir tutmadan, unutulmadan..
Yeniden başlamak istiyorum hayata
Yeniden rastlamak istiyorum sana karanlıklarda
Veda etmeden gidişini tekrar yaşamak istiyorum ve tekrar yenilmek sana
Yeniden yaşamak istiyorum hayatı ve silmek her köşesinden seni
Yeniden eski bir kahvehanede oturup kahve içmek istiyorum paslı masalara şiirler yazmadan
Şimdilerde bu eski şehirde bir plak çalıyor paslanmadan, kir tutmadan, bozulmadan
Karşılaşmamalıydık, karşılaşmamalıydık, karşılaşmamalıydık..
