Bir işe yaramaz'ın hikayesi

Merhaba bugün uzun zamandan sonra yazı yazmak istedim biraz ara vermiştim önceki yazılarımda çok fazla kendimden bahsederek yani kendi hikayelerimden değil de gözlemlerimden bahsetmiştim bugün kendi hikayemden bahsedeceğim ben de buradaki bir çok genç gibi gencim hayallerim var diğer gençlerden farklı olarak herkesin hayali iyi bir iş iyi bir maaş ama benim öyle değil dünyayı daha iyi bir yer haline getirmek daha güvenli ülkemi de aynı şekilde hayal etmek kötü bir şey değil belki ama gerçekleşmemesi üzüyor bu hayallerim yüzünden gerçeklikten koptum bir işe girmek asgari ücret vs. gözümde çok küçük gözüküyor ve bunu engelleyemiyorum beynim artık maaşlı bir işi kabul etmiyor sanki bana göre değil algısı yaratıyor cebimde 5 kuruş para olmamasına rağmen böyle düşünebiliyorum her şey çok kolaymış gibi hissediyorum bunu engelleyemiyorum ve mutsuz ediyor bu durum beni ne yapacağım bilmiyorum çok başarılı olmak istiyorum varlıklı birisi olmak istiyorum ama çalışmam gerekiyor ama çalışabileceğim gücü kendimde bulamıyorum sanki vücudum buna izin vermiyor elimden geleni deniyorum ama her şeyin sonunu göremiyorum her hayalimin her fikrimin sonunu göremeden o da bitiyor sonra yine elimi açıp dua ederken buluyorum ve yastığa kafamı koyup duvara bakarken neden sorusunu soruyorum kendime neden böyleyim ? neden çok hayal gücüm var ? neden başarısızım? neden yaşıtlarımdan daha büyük davranıyorum? neden korkak birisiyim? ve yine o umutsuz hissettiğim günlerden birisindeyim kendimi beni büyüten insanlara layık görmüyorum çalışkan birisi olmadığım için Allah’a layık görmüyorum bu durumu değiştireceğim ama gücüm yok vardır tabii ki ama o gücü hissedemiyorum tek yapabildiğim insanlara duygularımı anlatmak ve bugün de bunu yapmak istedim belki biraz rahatlatır beni diye buraya kadar okuduysan çok teşekkür ederim pek ne anlattığımı ben de bilmiyorum ama tavsiyen varsa yorum olarak yada özel mesaj var galiba oradan yazabilir misin?