Bizim hikayemiz buraya kadarmış desene, oysa ikimizde -özellikle ben- o kadar çabaladık ki geleceği olmayan bir sevdayı diri tutmak için, yalnızca senin ismin geçecek yaralı gönül defterlerim arasında. Diğerleri ben de bu kadar iz bırakmamıştı açıkçası, bir daha da birinin bu kadar derin yaralar açabileceğini sanmıyorum ben.
Çünkü senden sonra ben de değiştim artık, eskisi gibi kolay sevemiyorum kimseyi, hemencecik güvenemiyorum o son ihanetinden sonra, bide hiçbir şey olmamış gibi kendini haklı görmen yok mu, bitiriyor beni.
Sen değil miydin oysa bana gelip “Uçan kuşa bile umut bağlıyorum” diyen?
Nasıl kızıyorsun malum günde yanına gelmedim diye peki, o an benim yanımda kimse durdu mu ki?
Tek bir arkadaşım geldi yanıma, diğerleri her zaman ki gibi senin etrafında.
Yalnız kalıyordum yine, kötü olmuştum bide.
Çok alıştım ben oysa, hikayelerin kötüsü olmaya.
Hâlbuki ben öyle iyi biriymişim ki yalandan umutlanmaman için uzaklaşmayı seçmişim senden, yanına ilişmeden, bir köşede tek başıma sağlığına duacı olmuşum, görmemişsin, gidip de sırt çevirmiş, sırrımı açık etmişsin hasımlarına, düşman gözü ile baktığına dost, dostuna ise düşman oluvermişsin, her şey buraya kadarmış desene.
Beklemezdim oysa ben bunu, ne senden ne kimseden, iyi oldu ama bana da bu, güvenemem artık insanlara, bir ihanet bin ihaneti getirir ne de olsa.
Hiç yaşanmamış gibi bazı anılar, hiç bakmamış gibiyim gözlerine, hiç verilmemiş gibi o sözler, sanki hiç tutmadım elini, hiç sevilmemiş gibi yürekler.
Başladığımız yere döndük, artık tekrardan sıfırdayız gözümüz aydın.
Bir başkalarının her şeyi olmaya gidiyoruz, gideceğiz, belki başaracağız belki bir hançer daha yiyeceğiz.
Zamanı geldiğinde bir buruk gecenin, yıldızları altında buluşuruz kim bilir?
Gerek var mı ki buna?
Bakmak ister miyim son kez sana?
Sanmıyorum cidden inan bana.
Sevgim bu hale neden döndü, bir insan kendi yerine nasıl böyle ihanet etti.
Sanırım biz bittikten sonra geceleri uzun uzun düşüneceğim tek konu bu olacak.
Tamamına ermemesi gerekiyordu, farkındaydım aylardan beri, biliyordum biteceğini, bitmişti ben de ne de olsa bazı umutlar, bir sevgi kırıntısı kalmıştı yalnızca, ona da bu gece veda ediyorum.
Artık herkes gibi de değilsin, herkese karşı az da öz bir sempatim var ne de olsa.
Sen artık düşmanım bile değilsin bilesin, böylesi de daha iyi senin için.
Dostluğumun dürüstlüğü bile ağırdı sana, düşmanlığımın öfkesiyle neler olur muamma.
Sana veda ediyorum ben bu satırlara, hiç bırakmamayı hayal ettiğim o sana. Kader istedi biliyorum bu da kederi getirdi bana.
Unutamam biliyorum ama unutmayı istiyorum ilk defa.
Her şey için kızgın olsan da hep iyiliğini dileyeceğim daima. Kötü hatırlanmak adına her şeyi yapsan da kalbime giren en temiz insan olacaksın galiba bir süre daha.
Böyle bittiği için üzgün, sonunda bittiği için sevinçliyim birazı buruk olsa da.
Yolun sonu, bundan sonra içimde kanayan kara bir yara, maziye doğru dalışım olacaksın.
Kopsun fırtınalar, yansın meşaleler, yapılsın düğünler ve kavuşsun sevdalar ama biz yine yarım kalalım olur mu?
Seninle asla tamamlanmak istemiyorum artık ne de olsa.
Bir gün bir başkası gelir, tamamlar beni mutlaka.
Sevginin en güzelini, farklı insanların gönül limanlarında bulmamızı, bulup yanılmamamızı, doğru şekilde sevmemizi ve hayatımızın merkezindense kalbin bir köşesine almamızı diliyorum, belki o sayede yapmayız tekrar aynı hataları.
Dakikalar geçtikçe daha bir buruk, daha bir karamsar, daha bir acı oluyor bu metin, belki de öyle olması gerektiği için. Fazla da uzatasım yok artık aslında, daha neler yazılır, neler söylenir de istemiyorum yetmeli bu kadarı sana, hayal kırıklıklarıyla konuşulmaz nasılsa.
Zor benim için biliyorum, yine de ediyorum sana veda, buraya kadardı her şey, benden son kez elveda.
