Hayatına giren her insan önemli. Nereden mi biliyorum? Hatırlamayı asla istemeyeceğim insanlardan hayatıma kalan harika şeyler var. Bir insan neyle bilinir. Zevkleriyle tarzıyla değil mi? Benim hayatımda kilit noktasını oluşturan zevklerimin hayatıma giriş nedeni o. Mesela Leyla ile Mecnun. Kült bir dizi değil mi? Seveni var, sevmeyeni var. Zilyon olay yaşadı dizi. Kaldırıldı, 8 yıl sonra geri döndü. 4 sezon sonrasında da final yaptı falan. Arada çıkan oyuncu haberlerine girmiyorum bile. Ben bu dizinin gerçek bir hayranıyım. Ekranlara geri döndüğünde tüm aşk ve şevkimle izledim. Her bölümünü aklıma kazıdım çünkü benim için çok değerli. Ama ben bu diziyi ilk kimden duydum: henüz yedinci sınıf sıralarında otururken onun ve öğretmenimin dizi hakkında konuşmalarından. Karakterimin kilit taşlarından birini oluşturan bir zevkimin temelinde, hafızamın derinliklerine gömmek istediğim bir isim yatıyor. Üstüne üstlük o kadar eminim ki o diziyi izlemeye devam etmemiştir bile.
Tesadüf diye başladım ya yazıya. Neden mi tesadüf? Hayatınız giren her insan rastgele orada zaten. Bir de hayatınıza girmesinden kasıtım illahaki bir yakınlığınızın bulunması değil. Uzaktan etkilenmek de dahil. Bir şekilde aynı sınıfa düşmük olmak, ya da onu tanıyabileceğin kadar yakınında bulunman. Her neyse benim hayatımdaki asıl tesadüf bu hafızamın derinliklerine gömmek istediğim insanın ortaokul sıralarında kalamaması. Hayatın bana cilvesi kendisi ve ilgili kişiler her zaman hayatımdaydı.
Gelelim biraz hikayemizi anlatmaya
Biz yedide tanıştık. Bir şekilde aynı sınıfa düşmüşüz işte. Sonra ben ondan her nasılsa etkilendim. Sonrası bir sürü kaos zaten oralara hiç girmeyelim şimdi. Sonra hadi 8’de de aynı dershanedeydik. Ama farklı sınıflarda. Sonra her nasıl olduysa en yakın arkadaşlarından biriyle aynı okula düştük. Aynı sınıfta değildik ama. Hadi bunu önemsiz bir detay olarak say. Kalabalık bir arkadaş grubunda bulunan bir insanın arkadaşlarından herhangi biriyle aynı okulda olmak o kadar şaşırtıcı gelmeyebilir size.
Peki . Birebir kendi şahsıyla aynı üniversiteye düşmemize ne demeli. O hazırlık sınavında birbimizi gördüğümüz ilk andaki gözlerindeki şaşkınlığı asla unutamıyacağım. Aynı duyguları paylaşıyorduk o an. Bunun burada ne işi var. Talihin gülen yüzüne bak ki, sınav sınıflarımız bile aynıydı. Çok şükür, çok çok şükür ki aynı bölümü okumadık. Hazırlıkta da aynı sınıfa düşmedik. Buna gerçekten şükrediyorum. Yedinci sınıf bende öyle büyük bir travma ki, aynı ortamda eğitim almayı kaldıramazdım. Her gün bir şekilde karşılaşıyor olmamıza bile alışamadım zaten.
Hayatına giren her insanın bir önemi var
