Efendim merhabalar,
Bendeniz asiye 1989 yılının şubat ayının soguk, karlı ve sert bir sabahına Balıkesir’in merkez bir hastahanesinde acmısım gözlerimi dünyaya,annem abimden sonra kız olmama pek sevinmiş hatta babam öyle sevinmiş ki rahmetli babaannemin ismini koymuslar bana. Cocuklugum Balıkesir’de gecti. Babamın işlerinin kötülesmesi ile iflas edip Bursa’ya yerlestik bir yaz günü… Hala daha aklıma geldikce gözlerim dolar apar topar tasındıgımız o günü. Gencliğim Bursa’da gecti. Belki de en varos mahallelerinden biriydi kaldıgımız mahalle. Bilmem ben yine de cok sevdim orayı sanırım kurdugum arkadaslıklarımı, heycanlarımı hep burada yasadıgım içindir. Velhasıl yıllar içinde evlendim ve 2 evlat sahibi oldum on yıl kadar da Almanya’da yasadım.
Almanya’da yasadıgım süreci bıcagın köreldiği zaman olarak tanımlıyorum. Sanki o 10 yıl da hayatım tamamen durdurulmus gibi. Düşününce bebelere bakmaktan pek fırsat olmamıs sanki. Şimdi mi? Şimdi Türkiyedeyiz. Artık buralardayım ara ara gelmeyi düşünüyorum umarım beni yalnız bırakmaz yol arkadası olursunuz.Beraber kitap analizi yaparız, tarif alır veririz, biraz hayattan biraz da ahiretden konusuruz. İki kelam eder iki dertleniriz ne olur sanki…Efendim cok güzel günleriniz cok güzel anlarınız olsun hep.Daha fazla rahatsızlık vermeden ben kacayım. Bir daha ki yazımda bulusmak nasip olsun. Allah’a emanet olun.
