Onunla olan aşkımı bir ağacın köküne benzetiyordum. Güçlü ve birbirine sımsıkı tutunan kökler. Beni sevdikce , ruhumu okşadıkça köklerimden yeşerip kendime yeni dallar yetiştirmiştim. Her bir güzel cümlesi dallarımda meyveler yetiştiriyordu. Herşey bu kadar güzel giderken birgün kuraklık olmaya başladı. İlk olarak meyvelerim çürümeye başladı. Agaçtan tek tek düşmeye başladı sevgi taneleri gibi. Daha sonra dallarımdan kırılmaya başladım ,güven kırılması gibi. Şuan sadece köklerim kaldı. Sevginin , aşkın kökleriydi bu. Ya tamamen kökler kuruyacak yada o köklere güven aşılayıp tekrardan meyve vermeye başlayacaktık. Şimdilerde sessiz bir odada mum ışıgında köklerimi dinlendiriyorum. Dinlenirken kulagımda bir şarkı çalıyor. Selvi boylum al yazmalım. Elini tuttum sıcacıktı yüreği elimdeymiş gibi. Sevgi neydi sevgi emekti. 🥰Bu şarkının her bir sözünü en güzel meyve veren agaçlara armağan ediyorum.
🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰🥰jsjsjsjsjsjjsjsjsjsjsjsjsjsjsjsjskksjsjsjsjsjsksjsjjsjsjskskskskskskskskskskkskskskskskskskskskskskskndnsndndjdmdmdmdmmdmdmmsmsmsmsmsmmsmmsmsmsmsmsmsmsmsmsmsmsmsmsmsmsmdmdmdmmdmdmdmdmdmdmdmdmdmdmdmmdmdmdmdmdmdmdmdmdmdmdmdmdmdmmdmdmdmdmdmmdmmdmdmdmdjdmsjksmskskskdmdkskdksididjsjsmsmskskkskskskksksmejdjdjdjdjjdjdyyjjjj
