O gün geldi, her şey tastamam, bütün dünya uyumadan bekledi sabahı, kutlamak için özgürlüklerini; hep birlikte tek olunmuş, dillerde tek şarkı, tek amaç, uyanmışlar artık, herkes haberdar, ellerde bulabildikleri silahlar, bombalar, tüm o aletler… Kalan tek şey az bir zaman sonra meydanlar, sokaklar, köşeler… Hep birlikte karanlık geçmişi terk etmek için dökülmüşler, nizam yok… disiplin yok… gereksiz hiç bir şey yok… Sadece vicdana bakmak yeterli bir çok şeyi kavramak için bunun farkındalar boşlukta savrulmuyorlar çünkü herkesin kendi ekseni var, kendi kişiliği, kendi hayalleri, kimlikleri değil onları ayıran: bunlar. Her şeyden öte düşünebiliyor olmak buraya getirdi bizi açlık, yoksulluk, düşmanlık, ırk, dil her şey geride. Yeni düzenin kurulduğu iki temel; vicdan ve düşünce. Yok olmaktan kurtulmuş insanlık daha güzel ne olabilir ki?
VE BÜYÜK BİR PATLAMA 8:35
Patlamanın ardından düşen kırmızı bir gül…
Bir çocuğun elinden…
Ama bu kez ölüm yok, yaralı yok,
Kaza değil, suikast değil, sabotaj değil
Enkaz etrafında dans eden insanlar
Alevler içinde yüzüyormuş gibiler
Alevler içinden doğan bir Anka
Tüm “aletler” yanıyor, onlarla birlikte düzen yıkılıyor, insanlar daha rahat bir geleceğe ulaşıyor, çocukların yüzü gülüyor, ve daha nice güzel olay…
?¿
