Her şey öyle güzel ilerler ki sanki sonu yokmuş gibi hayaller kurulur. Aslında bir ana bakar her şeyin bitmesi. İşte her şeyin bittiği ama senden gidemediğim bir yerdeyim. Arafta kalmışım sanki…
Aslında hikaye tam olarak nerde başladı bende bilmiyorum. Seni belki de kaybedene kadar tam olarak sana aşık olduğum zamanı bile bilmiyordum. Sevmek adında sevmekti işte. En azından başta öyle sanıyordum.
Öyle kaybolmuş bir diyardan gelmiştim yolumu yurdumu unutmuş sağa sola sallanan bir serseri..
Her şey o kadar zordu ki aile kavramından tut arkadaşlıklarım her şey üst üste gelmişti. Okula gitmek işkence gibiydi. Sonra bir gün bir arkadaşlık sitesinden arkadaşım eski sevgilisine bakıyordu. Sonrasında hesabı silmeyi unuttuğum için telefonumda o uygulamanın olduğunu bile unutmuştum. Ara sıra bildirimler geliyor girip çıkıyordum.
Yalnızlık denilen şeyi o kadar benimsemiştim ki birisiyle tanışıp hayatıma dahil etmek çok zor geliyordu. Sonra bir gün bir mesajla her şey değişti.
Onunla biraz sohbet ettikten sonra instagram hesabımı vermeye karar vermiştim. Sadece arkadaş olabileceğimizi düşünmüştüm. Belki bir abi olurdu bir dost. Ama işler o şekilde gitmedi.
O zamanlar bir yerde çalışıyor aynı zamanda okula gidiyordum. Mesajlarına geç cevap veriyor hatta önemsemiyordum bile. Sonra aynı fakülte de olduğumuzu öğrendim. O sabahçı ben akşamcıydım.
Geç yazdığım için kızıyordu ben de en sonunda buluşup yüz yüze dertleşelim dedim. Onun dersi bittikten sonra oturup bir yerde bişiler içecektik.
Hiç heyecanlı değildim. Sonuçta biliyordum insanlar böyle ilk değer verir sonra giderlerdi. Bunu pek çok kez yaşamıştım. Ama buna engel olamadım…
Devamı gelecek…
