seninle bir yaz akşamı, herkes uyurken, bahçede oturmuş çay içiyoruz, sen anlatıyosun işte havadan sudan bende seni dinliyorum.. sonra kendimi seni izlerken buluyorum gözlerinin kenarlarında belirmeye başlamış kırışıklıkları… ben yokken mi oldu bunlar bensiz yaşanmışlıkların mı oldu.. sevdin mi kimseyi ben gibi … alnına bakıyorum cızgılerını goruyorum yıne içim burkuldu, ben nerdeydim bu çizgiler kendıne yer yaparken, neye çattın kaşlarını .. Yanakların ne güzel ellerimle sevsem yanaklarını, opsem ıkı tarafından da sonra yatsam gögsüne konuşmasak, dinlesem kalbini.. gözümden düşen ıkı damla yaşla ıslanır gömleğin, sahi bu zamana kadar nerdeydin, neden beklettin…
seninle bir yaz aksamı bir türkü dinliyoruz..
beni eller gibi görme sen benimsin ben seninim gel seni benden ayırma ben seninim sende benim
içim içime sığmıyo, sahi elimi tutsan da gezsek senle bir yol da sen bana ben yokkeni anlatsan bende ellerine baksam.. ellerin ne güzel …
hiçbirşeye geç kalmadan yaşasak ya senle, bugün ki aklımla sevsem seni, bir yerin ağrıdıgında endişelensem kıyamasam sana, üşürsün diye üstüne hırka getirsem… işten geldiğinde kapıda karşılasam neler yaptığını anlatsan hiç susmasan …
sarılıp da uyurmuyuz sevgilim… kalbim çarpsa deli gibi, ayaklarımın altında başlasa yangın kulaklarım duymasa bir ugultu kaplasa, kararsa gözlerim , sahi beni böyle de severmiydin..
hasretim seninle olacak günlere, en iyisi sen hiç bir yere gitme…
