Ben kendi halinde bir insandım. İnsanlarla konuşmayı beceremediğimden defterlerle konuşurdum. Beni dinleyecek insanlar bulamadığım için her şeyimi günlüğüme anlatırdım. Günlük tutmaya başlama hikaye ise şöyle.
İlkokul hocamız bize zorla günlük yazdırırdı. Sonra da o günlükleri okurdu. Tabi ki hocamın okuyacağı şeylere de en fazla bugün beden dersi vardı çok güzel oyunlar oynadık kıvamındaki şeyleri yazıyordum. Zorlama bir iş tabi ki zorlama gidince anında bitti. Yani ortaokula başlarken bırakmıştım. Sonra 8 e geçince bir aydınlanma yaşadım. Eski günlüklerime tekrar bakınca keşke yine yazsam dedim ve yazmaya başladım. Evet 8.sınıftan beri günlük tutuyorum. Tabi ki ilk anki ciddiyet uçtu. Ama her zaman bir defterim vardır eğer yazılacak önemli olaylar olursa diye. Sonra işte o zamanlar yazmaktan ne kadar keyif aldığımı fark ettim ve yazar olmak istediğime karar verdim. Ama tabi ki günlük yazmakla yazar olunmuyor. Bu isteğimim, hayalimin üzerine gittim. İnternetten bir kaç ders falan aldım ama nereye vardım bilemiyorum..
Buradayım ama kendime blog yazarı diyemem. Hikaye ya da roman yazarı olabilecek sabır yok ben de. İçimden geldiği gibi yazıp bırakmak istiyorum. Anı falan yazmak bana uygun ama yeni çıkan bir yazarın anı kitabını falan da kim okusun.
Bu yazarlık hayalim konusunda karamsarlıktayım. Umarım hayalime kavuşabilirim.
