Beden ve ruh sağlığına mukayyet olabildiğin,
Hücrelerine kadar neşe dolabildiğin,
Olmayanı oldurup gülmeyeni güldürebildiğin,
Seven kalplerle buluşabildiğin,
‘Hayat çok güzel’ diyebildiğin;
Yepisyeni musmutlu günlere kavuşman dileğiyle başlayayım istiyorum yazıma canım okur…
Şu an kitap okuyorum, aha da ispatı şordaki fotoğraf. Evet, şordaki, yukarıdaki. Gerçi kime göre yukarıda, neye göre yukarıda ya da kime ve neye göre aşağıda? Kim bilir? Zaten bu günlerde herkes çok bir şey biliyor ve kimse hiçbir şey bilmiyor. Olsun. Bu da geçer. Yalnız öyle deme, süperello bir okuma koltuğu oluyor bu inşaat el arabası. Gerçekten. Biliyoruz da söylüyoruz akıllım.
Güzel okur, canım okur. Ben dönmeye karar verdim. Evet. Yol yakınken, iyice sıyırmadan sıyrılmak istiyorum bu kaos ortamından. Ben dönüyorum. Kendime, özüme dönüyorum arkadaş…
Korona’nın varlığını kabul edip önlemlerimi alıyorum ama yokmuş gibi kabul edip hayatıma kaldığım yerden devam ediyorum. Budur! Çok rahatladım, kendime geldim. Şükür ki; sevdiceğimle birlikte minnoş evimizde, Edi ile Büdü kıvamında geçinip gidiyoruz, hoşbeş saatlerimize bergamotlu‘yu ekleyerek. E, kitaplarım da var. Hayvan dostlarımız da var. Daha ne isteyeyim?
Her isteyen gönlü güzel insanın da, hayallerine ve sağlık ile huzura kavuşmasını diliyorum can-ı gönülden.
Hayat devam ediyor ve her bir insan hayatın getirdiklerini farklı farklı yaşıyor, değil mi?.
Kiminin cenazesi, kiminin hastalığı, birinin borcu harcı, öbürünün çoluğu çocuğu ve bir yığın derdi var.Kimi saçını başını yaptırıyor, kimi saçını başını yoluyor…Kimi sofrasını donatıyor, kimi o sofraya bir tanecik ekmek koyamıyor…Kimi ülke / şehir geziyor, kimi doktor doktor geziyor…Kimi sefasını arıyor, kimi şifasını arıyor…Kimi görüntüsüyle ateş ediyor, kiminin ocağına ateş düşüyor…FakatAteş sadece ve illaki düştüğü yeri yakıyor.Çoğu kimse diğerinin halinden anlamıyor, anlayamıyor. Empati yapamıyor.Gerçi empati yapabilenin de elinden bir şey gelmiyor ama en azından kusmuyor, efendice susuyor!
Etrafımızda kimler olursa olsun, bu hayatta yalnızız anacım. Derdimizi tasamızı da, gönlümüzdeki yasımızı da bir başımıza yaşıyoruz. Kendi dört duvarımızda, sessiz odamızda, tuzlu gözyaşımızda yaşıyoruz kendi adımıza. En yakınımızdaki de, en uzağımızdaki de bir yere kadar ortak olabiliyor acımıza, sevincimize. Bu yüzden kimseden bir şey beklemeden, derdimize dert eklemeden yaşamalıyız her bir şeyi. Böylece daha az incinir, kırılırız.
Velhasıl, hayat zor. Gittikçe daha da zorlaşıyor. Ve herkes daha bir yalnızlaşıp, mutsuzlaşıyor. Hal böyle olunca, insanlar da kendilerine onları mutlu edecek, huzurlu hissettirecek şeyler bulmaya çalışıyorlar.
Hele ki şu dönemde bunu yapmak hiç kolay olmasa da, hayatımıza devam edebilmek için beden ve ruh sağlığımızı koruyabilmek adına kendimize pozitif anlamda uğraşlar bulmalıyız. Hiçbir şey yapamıyorsak, en azından negatif/olumsuz bir şeyler yapmamak için uğraşmalıyız.
Bu arada da çok mecbur kalmadıkça, zorunluluklar haricinde dışarı çıkmamalıyız ki; hem kendimizi hem sevdiceklerimizi hem de diğer insanları tehlikeye atmayalım.
İşte bu anlamda ben de kendimi iyi hissettiğim, gündemden, kötü haberlerden, acılardan, sıkıntılardan, dertlerden uzaklaştırıp izole ettiğim şeylere yöneliyorum.
Bunlardan en önemlisi “yazmak”… Yazarak iyileşiyorum.Okuyorum. Okuyarak iyileşiyorum.Dua ediyorum, şükrederek iyileşiyorum.Paylaşıyorum. Böldükçe çoğalıyorum, iyileşiyorum.Paylıyorum. Hak edeni aşağılamadan, ezmeden ama hakkınca paylıyorum, iyileşiyorum.Eşimle saatlerce sohbet ediyoruz. Ben anlatıyorum o dinliyor, o anlatıyor ben dinliyorum.Sonra bahçemdeki maydonozlara, rokalara, çime, börtü böceğe bakıp hayallere dalıyorum.Hayvan dostlarımla oynuyorum. Onlara isimler takıp, hikayeler anlatıyorum. Dinliyorlar! Çünkü insanda bir türlü var olamayan güzel duygulara sahipler.Yürüyüş yapıyorum. Etrafı inceliyor, doğayı izliyorum. Bana sesleniyor. “Huzur yanı başında” diyor.Hayır, delirmedim. Güzelleştim. Ruhumu dinlendiriyorum, eğlendiriyorum, hala eğitiyorum ve böylece daha da güzelleşiyorum.
Sen de güzelleş istiyorum güzel okur. Kendine, seni iyileştirecek şeyler bul ve ertelemeden yap.
Hal böyle olunca, yazdıklarımı da paylaşmak istiyorum. Hatta epeyce bir yazıp kitap haline getiriyorum ve hepimiz okuyalım istiyorum.
İşte bu yüzden, Dorlion Yayınevinden tazecik çıkan kitabım “Sonra Ağlarım” ı da bilgine ve ilgine sunuyorum.
Sonra Ağlarım; ilk kitap Yalnızlığın Muhallebi Kıvamı ‘ndan farklı olarak dram, gerilim barındıran yedi adet hikayeden oluşuyor. Türü seviyorsan ya da “du’ bakim, bu kez ne yazmış şu İklim” diyorsan; alıp okuyuver gari.
https://www.insancilkitap.com/…/sonra-aglarim-iklim-dora-12…
Kitaptan bölümler bulabileceğin link de burada:https://www.birazoku.com/sonra-aglarim
“Ah nerede, vah nerede, nerde bulurum kitabını acaba?..” dersen diye de…Aha da buraya linkleri iliştirdiğim paylaşımı bırakıyorum güzel okur, sen yorulma diye. Böyle diye diye, okuyuvericez gari. ツ
https://www.facebook.com/iklimdora/posts/2894250487298370?__tn__=-R
Aşağıda da şu ara okuduğum ve halen okumakta olduğum kitaplar var, bak…
Sen de; “Aa… Bunlara da bakayım” dersin belki? Biliyorsundur artık, ben tek kitap okuyamıyorum, aynı anda iki ya da üç kitaba başlıyorum. Dönüşümlü okuyorum. Yok ayol, şahakulade kitapkurdu olduğum için veya süper zeki olduğum için değil. Tabii. Sıkılıyorum. İş yaparken de böyle mesela. Birkaç işi birden yapıyorum yine dönüşümlü. Bünye arızalı, yapacak bir şey yok.
Sevinç Çokum‘un yeni romanı; ‘Kırmalı Etekler‘
İskender Pala’dan ‘Od / Bir Yunus Romanı’
Planların, isteklerin ve hayallerin gerçekleşsin istiyorum can-ı gönülden, güzel okur. Ve bunlara sevdiklerinle birlikte kavuşmanı diliyorum.
İklim´in Dora´n
#EvdeKal
#EvsizlerİçinDuaEt
#EliniYıka
#telefondanenfekteolma
