Ben Bitti Diyendim, Asıl Bizi Bitiren Sendin!

Bugün en sevdiğim resmimizi ağlayarak sildim.. Silmeden önce iyice yakınlaştırdım yüzünü. Kirpiklerine baktım ilk, sonra gözlerine.. Veda eder gibi dokundum yüzüne, öptüm telefonun ekranını, göz yaşlarım telefonun ekranına değdi. En son nefesimin düğüm düğüm olduğunu hissettim sahi sen hissettin mi çektiğim acıyı! Aslında sen bana acı çektirmiyorsun. Sakın ola öyle sanma! Sen sadece beni üzersin, oda zor aslında. Bana acı çektiren, sana olan sevgim yani yine ben. Evet ben, kendime sırf sevdiğimden, acı çektiriyorum. Bana, “Seven kadın affeder”, yazarken parmakların taş olmadı mı? “Bana soğuk davranıyorsun”, derken, vicdanın sızlamadı mı ? Kusura bakma, sen onca şey yaşattın, ama ben bitti dedim diye hatalı davrandım. Özür dilerim. En azından defalarca kez bile bile yanlış yapmamışım. Belkide en büyük yanlışım sendin. Ama ben vazgeçmeyi çok zor öğrendim. Sen gidemem sandın… Oysaki, ağaçlar bile yaprakları sarardı, kurudu diye dallarından vazgeçer gibi gibi güçsüzleştirip kendisinen kopmak için bahane arayan yapraklarını dökmezler mi? Koskoca bir kıştan sonra, yeniden dallarını gürleştirip yeni yapraklar sarkıtmazlar mı? Ben senden sonra baharı yaşarmıyım bilmem… Ama senin hayatın hep kış olacak benden sonra, biliyorum! Bitti diyen bendim, evet haklısın çok doğru… Ama bizi asıl bitiren sendin! Yalanların, aldatmaların, boş yere arkasında durmdığın sözler ve yeminler … En önemlisi yalnızken seviyordun sen beni… Ama ben, özür bilerim haklıydın ben bitti dedim.!