Ben ..
Ben neden varım? Artık anlamlandıramıyorum. Yorgunum. Bunu düşünmekten yoruldum . Kendimden nefret ediyorum. Varlığımdan , her bir zerremden nefret ediyorum. Gölgemden dahi nefret ediyorum. Berbat biriyim. Berbat haldeyim. Sevimsiz, çirkin, soğuk..
Kimse sevmiyor işte seni. Neden yaşıyorsun ki..Çok yol yürüdün , çok çabaladın , kendini parçaladın.. Bak işte hiç bir işe yaramadı. Yine yalnızsın. Her zaman yalnızdın ve hep yalnız kalacaksın. Neyi bekliyorsun ki. Bir mucize olmasını mı?
Olmayacak .. Sen sadece bekleyeceksin. Hayaller kurdun , mutlu olacağını bunların geçeceğini zannettin. Ama geçmedi. Zaman hep aleyhine işledi. Her zaman hayatından çaldı. Bitti artık . Umudun olmasın. Bekleme..Hiçbir zaman seni anlayan olmayacak. Sen hep yalnız kalacaksın. Sevilmeyi bekleme . Sen beklerken zaman geçiyor sadece. Dünyanın bu kadar kötü olması ağır geliyor artık. Neden?
Herşey bu kadar zor olmak zorunda mıydı? Bazılarının neden daha çok çabalaması gerekiyor?
Hiç mi iyi birşey yok?
Yok yok mutlu olmak için bir sebep bulamıyorum. Bedenim çok ağır geliyor artık. Ruhuma dar geliyor.
Her yeni güne daha da umutsuz uyanıyorum. Olmuyor. Kendimi kaybediyorum. Tanıyamıyorum.
Herşey daha da zorlaşıyor. Kalbim artık yavaşlıyor. Yavaş yavaş benliğimi kaybediyorum.
