Yine güneşi görmeden yaşlandığım günlerden biri bugün.
Belki mevsimlerden sonbahardır,
Sıradan otobüs kornaları ve daha sıradan insanlar var sokakta. Belki bugün dışarı çıkarım o sıradan insanlar topluluğuna dahil olmabilmek için. Her geçen gün daha da az yer buluyorum kendime, daha az ait hissediyorum, o sıradan insanların içinde. Galiba mevsimlerden sonbahar.
Belki diyorum,
Belki aylardan kasımdır ve sıradan bir insan bana tekrardan aşkı anlatabilir.Ve bende ilk günki aptallığımla bu şarkıya eşlik edebilirim. Günümüz sahte ilişkilerinden biri olur belki bizim şarkımızda. Sen beni tanımaya çalışmazsın bende seni anlıyormuş gibi yaparım. Galiba aylardan kasım.
Hava soğuk. Belki bu soğukta dışarı çıkarım.Sıradan köpeklerin ve sıradan evsizlerin üşümesini izlerim.
Belki saat öğleden sonra yedidir.
Güneşin batışını izlerim. Belki ne yaptığıma anlam vermeye çalışan biriyle göz göze geliriz. Yine insanlar koşuşturuyor, herşeyi kaçırıyorlar. Herkes içinde yer bulamadığı kalabalıklardan, alaycı bakışlara yakalanmaktan kaçıyor. Bir an önce kendilerini ait hissedebildikleri evlerine gitmeye çalışıyor. Galiba saat öğleden sonra yedi.
Belki bir hücredeyimdir.
Dışarısı bir hayli soğuk. Zaten gün de bitti sayılır. Bugün de dışarı çıkmayayım. Günümü siyah duvarlı odamda, sokağı izleyerek geçireyim. Galiba ben bir hücredeyim.
(Ve sen bu satırları okuyan kişi,Bu satırları delirmenin eşiğinde bir adam yazdı.O yüzden fazla ciddiye alma.)
