Savrulup giden evren içerisinde , yalpalanmış şekilde acımasızca varlığını sürdürmekte olan süregelmiş hayat içerisindeyiz. Hakikatın vermiş olduğu karmaşıklıklar varoluşları bitmek bilmez kaosa sürüklemektedir. Kaosun sinsi yanı belirsizlik içerisinde bırakmasıdır . Bu belirsizlik , dengesi olup ama dengesiz olan bir tahterevalli oyunu gibiydi. Eşit gibi gözüken dengesiz denge oyunu. Daha ağır basanın yerde kaldığı bir düzen binevi daha güçlü olanın ,oyunun haz verici kısmından mahrum olan dengesiz denge .Aslında haz verici kısım havada kalmaktı. Ama o gücü güç yapan , mutluluğunu sağlayan onu havada tutan güçtü .Bu oyun gibiydi evren . Ortada bir güç var olmasada , var olan bir güç vardı. Var olupta olmayan gücün varlığı bizi belirsiz yapıyordu . İçten içe bildiğimiz ama kabul edemediğimiz belirsizlik. Cümlenin başında olan yüklem gibi , hatalı olmadığı belli ama yanlış anlaşılmaya meyilli olan devrik cümle gibiydi . Kanıksanmakta güçlük çektğimiz düzensiz belirsizlik. Ağır basanın mutlu olduğu yada öyle sandığı bir belirsizlik .Bastırılmış bu duygu durumları , hayatta varololuşumuz ; manasız varoluşlardı. Gülen maskeli yüzler ( buhran bir hayat ) , göz altı torbalarının üstünden bakan şişkin gözler , (ağlamış gözler ) birbirini anlamayan içi boş vücutlar , anlamsız suratlar , bitmek bilmeyen iç durum kaygıları bu hayatın manasız varoluşlarıydı. İşte bu sefer birşey belliydi belirsizlik..
Belirsizlik
