Evet ,ilk anneligim ve bebegimin o minicik elleriyle yuzunu kasimaya calismasi ,ustelik daha 2 aylikti. Aslinda ilk zamanlar onemsememistim kaşıntıyı, geçiçi bir durum diye aklima gelmisti nerden bilebilirdim ki daha yeni dogmus bebeğin egzaması olacağını
3.ayımıza girdigimizde artik daha fazla huzursuz oldugunu ve kendiliginden geçmediğini fark ettim yuzustu uyurken yüzünü yatağa sürterek kaşımaya çalışırdı.
‘Hadi doktora gidiyoruz’ dedim eşime.Tabi doktorumuz görür görmez ‘Atopik dermatit’ deyiverdi. O kolay dedi ama bizim için çok da kolay olmadi bu süreci yasamak. Hergun kaşınan ve kendigini kasiyamayan bir bebeğin huzursuzluğunu siz düşünün. Ayakkabımin içindeki ayağımın kaşınmasina benzetirim ben genelde bebeğimin o durumunu.
Doktorumuzun tavsiyesi ile diyet yapmaya basladim ( süt,yumurta,abur cubur,çerez ,hatta bugday vs ) hem bebeği emzirip hem bu diyetleri sırasıyla yapınca ben baya bi zayıfladım tabi , ama diyetlerin hicbiri fayda etmedi. Daha sonra sampuanlarini deterjanlarini degistirdim;hatta bi ara abartıp oyuncaklardan mi oluyor diye dusunup onları bile kaldırmıştım. Hayatımızda bircok sey değişmişti ,değişmeyen tek şey bebeğim büyüdükçe artan egzemasıydı.
Evet doktorlarin bile tam olarak neden olduğunu bilemediği bu egzemayla savaşım çoktan başlamıştı, bir gün yenecektik bebegimle onu ;ama nasıl!?
