Sevgi , ne uzun kelimedir. Kimleri severiz biz ya da kimleri kimin yerine koyup severiz. Aşktan geriye kalan şey midir sevgi , yoksa bizim uydurduğumuz kurmacamıdır.
Ya saygı saygı bitmişse sevgi aşk var mıdır hala? Bu yüreğe kaç kişi sığabilir . Bazen sadece öyle durup bakıyorum olanlara kendime yaşananlara ne kattı bana hangi güzelliği hangi değeri çabayı bazen durup sadece kendimi dinliyorum amansızca . Neden hep bu hayat bizi sevdiklerimizden ayırır sorarım size sınav imtihan böyle bir şey midir. Kendimi dinlerken sonra acıyorum ,iğreniyorum zaman zaman mutluluk güzellik adına bir şey yokmuş. Aslında ben kafamda kurmuşum bazı şeyleri bazı yalanlar güzel bazı gerçekler acıymış. Bazen içim kendim ucu bucağı olmayan okyanus gibi. Sevginin yerini artık acıya saygısızlığa hayal kırıklığına bıraktığını düşünüyorum . Aslında aşk sevgiye değil sevgi bunlara dönüşüyormuş .
Her sevgi bir gün bitermiş. Belki de alışkanlıklarımızı hep sevgi aşk sandık. Kimse kimseyi sevmez gerçekte belki de. Koca boşluk koca bir gece ve sadece kendinle yüz yüze oluyorsun kimisi kaçıyor kendinden kimisi teslim oluyor kimisi yüzleşiyor. Kaçmak , gitmek , pes etmek vazgeçmek kolaydır demi hep. Savaşmak zordur her insan yapamaz . Gücü yüreği yetmez bazılarının. Gitmeyi kaçmayı seçerler savaşmak çabalamak yerine. Bir insana seni seviyorum derken gerçekten sevmiş olur muyuz . Lafta mıdır yoksa . Kalıplaşmış cümlelerin kelimelerine inanmıyorum . Günün sonunda kendinden kaçsan da kaçmasan da kendine kalıyorsun kimseye değil. Herkes bir gün gider kimisi ölerek kimisi terk ederek kimisi kendini öldürerek gider. Biz bile kendimizden gidicez bir gün. Kimleri sevdik kimleri öldürdük içimizde bir bedenden kaç ölü çıkar bilmiyorum …
