Çok yoruldum.Bugün o kadar kötü bir gün geçirdim ki.Sabah kalktığımdan beri ağlıyorum.Bu saat oldu gözlerim ağrıyor ve o ağlamanın vermiş olduğu uykulu hal var üzerimde.Ama ben gelip burada yazı yazıyorum çünkü içimi dökmem gerek.En yakın arkadaşlarıma içimi dökemezken hiç tanımadığım insanlara içimi dökebiliyorum.Açıkçası bu daha iyi hissettiriyor.Sabah kötü bir olay yaşadım ve ağzımdan çıkan tek cümle şuydu “Ben yoruldum artık”.
Sürekli bir şeyler yapmaya çabalıyorum.Bunun karşılığını alamamakta haliyle üzücü oluyor.Ama elhamdülillah daha kötüleri olabilirdi diye de kendimi rahatlatmaya çalışıyorum.Ne bileyim işte çok üzgünüm.Ben gerçekten hayatınızda görüp görebileceğiniz en en en duygusal insanım.O kadar duygusalım ki şu an “duygusal”kelimesini yazarken bile ağlayasım geldi çünkü bana çok duygusal geldi.Harika bir cümle.Bilmiyorum işte sevdiğim birine,bir şeye zarar gelsin sanki ona ben zarar vermişim gibi haftalarca kendimi suçlarım,ağlarım.Derim ki “keşke o sırada yanında olsaydım da zarar görmeseydin”.Bu yüzden bazı konularda kendimi affedemiyorum.Fakat insanım ben bir robot değilim.O yüzden biliyorum ki böyle kendime zarar veriyorum.Ama yine de çok üzülüyorum.Yaşadığım şeyi anlatamadığım için belki bir şey anlamıyorsunuzdur.Anlatsam bile bazı “insanlar” acımla dalga bile geçebilir.Ama ben evrendeki hiçbir acının küçümsenebilecek olduğunu düşünmüyorum.Her acı sahibine göre dikilmiştir.Her acı sahibine özel bir acı verir.Ve bu yüzdendir insanların birbirlerinin acılarını tam anlayamamaları.
Ne diyeyim ki
Ben bazen yoruluyorum işte.Kimse de sormuyor zaten neyin var diye.Yorulduğumla ve acımla başbaşa kalıyorum.
Olsun :’)
