İnsan sevdiği mutlu olduğu sürece mutlu olmalıdır diye düşünenlerdenim. Eğer bensiz mutluysan- ki beni bile çok bilmezsin sen- hep öyle mutlu ol. Sütlaçları hala çok sev. Araba anahtarlıklarına olan merakın devam etsin. Yakınında olayım yine de bana sevdiğin insanı anlat. Çünkü sen mutluysan ben de mutluyum sevgilim. Çok isterdim kimseden göremediğim sevgiyi ellerin yüzümü okşarken bana versin, gitarının telleri bir kere de benim gözlerime bakarak söylediğin şarkılara şahitlik etsin, sığındığın ve dinlendiğin liman ben olabileyim. Söylediğin kelimeleri yazmaya çalışırken ses tonundan nasıl kelimeleri birbirine karıştırdığımı sadece ben bilirim. Ben seni çok iyi tanırım da peki beni hiç tanımamış olan sana nasıl ithaf etmeliyim? İlk defa İstanbul’un trafiğinin yoğun olmasını çok istedim. Yol bitmeseydi de hep sol tarafımda sen otursaydın.. Günlerden 29 Nisan 2021 Cuma’ydı. Saat akşam 7 suları.. Çok istedim yol bitmesin diye yemin ederim. Trafik kitlensin 2 dakika daha yan yana oturabilmek için; ışıklar kırmızı yansa da solumda arabanın radyosundan şarkı seçsen diye. O gün evime 25 dakikalık uzaklıkta indim. Dolmuşlar geçmek bilmedi ben de içime doluşturduğum hisleri yol boyu yürüyerek atmaya çalıştım. Eve nasıl geldiğimi anlamadım. İçten içe mahvolurken sakince ailemle masaya oturup yemek yedim. Akşam odama çekilip ağlayarak ellerimi Allah’a açtım. Bir yerde okumuştum gözlerinden yaşlar akarken ettiğimiz dualar kabul olurmuş diye. Gözlerimden kaç yaş aktı bilemedim Rabbim seni bana nasip etsin diye.. Etmediyse vardır bir sebebi orası muhakkak. Ama söylesene sevgilim, kalbimde sana yetebilecek sevgiler silsilesi var iken nedir bu başka limanlara merakın?
Bay A.
