aslında twitter açacaktım hissettiklerimi yazmak için ama yeni bir hesap için yeni bir mail hesabı gerekiyor ve de haliyle yeni bir telefon numarası. sonuç olarak blog yazmaya karar verdim. açıkcası blog yazmak nasıl bir şey onu bile bilmiyorum ama bakalım. bazen bir şeyler yazmak istiyorum. istiyorum ki kimse okumasın kimse takip etmesin beni kimse görmesin. bir yandan da birilerinin okumasını içimi görmesini istiyorum. tam olarak anlatamam ama günlüğe yazmak istemiyorum işte anlayın. görülmek istiyorum ama aynı zamanda kimsenin olmadığı bir yerde olmak istiyorum. e peki ne göstereceksin ki derseniz, bilmiyorum. tuhafım baya ya. mutsuz diyemem sanırım daha birkaç saat önce arkadaşlarımla dibine kadar eğleniyordum ancak bilmiyorum. beni böyle hissettiren şeyin de ne olduğunu bilmiyorum tam olarak. var bazı sorunlarım ama onlar da çok büyütülecek şeyler değil. aslında öylelerdi biraz ama geçtiler aslında geçmediler de gözüme sokularak yapılmıyor artık bir şeyler. ara sıra yapılıyor ya da bilmiyorum. kapalı konuşmayacağım merak ederseniz konuyu açıkcası ablam:d yani öyleydi ama artık takmıyorum.
napıyordu derseniz benden nefret ediyordu, sürekli hakkımda kötü dilek ve ithamlarda bulunuyordu. ben üniversite için şehir dışına çıkacaktım gitmeden önce bana inşallah ben senin ağlayarak bu eve geri dönmek zorunda kalacağını göreceğim merak etme sen allah senin mutlu olmana izin vermeyecek tarzı şeyler söylemişti. velhasıl kelam artık pek de bir önemi yok benim için çünkü onu sildim. işe yarıyor bu arada sadece bazenleri hakaret edince sinirlerim bozuluyor. o da pek büyütülecek bir şey değil geçiyor. sorun ne o zamaaaan, işte ben de bilmiyorum. böyle ağlamak istiyorum ama o kadar içten bir duyguyla istiyorum ki tüm dünya dönüp bana baksın beni dinlesin istiyorum. hiçbir şey anlatmıyım diyorum ama sadece ağlayayım. kimse de sormasın neden ağlıyorsun diye. ağlayayım sadece. herkes görsün. sonra kimse görmemiş olsun.
