Basketbol, oynayana ve izleyene keyif veren birbirinden farklı karakterdeki bileşenleri en yüksek dozda içeren spordur dersek, yanlış bir tanım yapmamış oluruz.
Kimileri savunmayı, kimileri hücumu sever, spekteküler bir smacı tekrar tekrar izleyenlerimiz olduğu gibi, sayı olması muhtemel bir topa yapılan blok karşısında zevkten dört köşe olanlarımız da, bir top için kendini tribünlere atan basketbolcu ile birlikte koltuklarımızdan atlayanlarımız da vardır, tüm basketbol severler değişen oranlarda da olsa tüm bu güzelliklerden zevk alırlar.
İyi bir şut, iyi bir smaç, iyi bir top çalma, iyi bir blok, takım olarak yapılan canla başla mücadele, iyi bir ribaund hepsi basketbolun sunduğu güzelliklerdendir ancak saymadığımız bir güzellik daha vardır ki onu diğerlerinden ayıracağız bu yazımızda.
Basketbol tarihinde sayısız iyi oyuncu vardır, hepsinin özellikleri kendine has ve birbirinden hoştur. Ancak asistçilerin yeri başkadır, John Stocton, Oscar Robertson, Bob Cousy, Jason Kidd, Mark Jackson, Isiah Thomas, Larry Bird, Steve Nash ve ismini sayamadığımız niceleri basketbolu bize sevdirdiler bu sporu büyülü bir hale soktular.
Asist, asist evet asist; basketbolu basketbol yapan tek başına bir oyuncunun sahip olamayacağı kadar değerli olan tek şey asisttir. Hem asisti yapan hem de asisti değerlendiren önemlidir. Ancak asist yapanları ayırmak ve onlara hakkettikleri değerleri vermek gerekir. Basketbol tarihi her zaman asistçileri ayakta alkışlayacaktır. Takım sponsorlarını, bireysel sporlardan ayıran en önemli noktalardan biridir asist yapmak, takım olabilmenin tadına varabilmek, sporu sevmek insanları sevmek, kim kendisine asist yapanı sevmez ki.
Bir takım oyun kurucusu kadar güçlüdür derler, bir oyun kurucu da her şeyden önce asistleri kadar güçlüdür. Bu sebeple şöyle denilir, basketbolun şüphesiz en iyisi Majesteleridir ancak gelecekte bir gün birileri gelip Majestelerini tahtından edebilir fakat Magic gibi birisi dünyaya bir kez gelir ve bir daha hiç kimse bu spora onun kattığı büyüyü katamaz.
