Bazen keşke eski dönemlerde yaşasaydım diye kendi kendimi derbeder ediyor olduğum doğrudur… O dönemlerde yaşamadığım için çok fazla şey kaçırmış gibi hissediyorum. Ben galiba eski dönem insanıyım. Her şey o zamanlarda ne kadar anlamlıymış, ilişkiler ne kadar kıymetliymiş…
Aslında hepimiz bu hayata yanımızda olmasını istediğimiz kişiyi bulmak için geldik ama gel gör ki hayattaki en zor şey de bu oldu artık… Şimdi her şeyin, herkesin, hepimizin bir yedeği mevcut. Şartların ilerlemesi ve her şeye çok çabuk ulaşabiliyor olmamız ile birlikte hiçbirimiz elimizdekinin kıymetini bilmiyoruz. Hata yapmaktan çekinmiyor, birbirimizi kırmaktan korkmuyoruz. Anlayışımızı kaybettik, tükettik her şeyi. Tahammül edemiyoruz kimseye…
Hayatımıza aldığımız insanları gözden çıkartmak bu kadar kolay mı? Dostumuz, sevgilimiz, eşimiz, ailemiz… Karşımızdaki insanı anlamak şöyle dursun artık kimseyi dinlemiyoruz bile… İyi niyetimizi kaybettik dostlar. Başımız sağ olsun!
Mutlu olduğumuz zaman bizim için sevinen insanları bulmak artık çok zor. Kimse kimsenin iyi olmasını istemiyor, samimiyet diye bir şey kalmadı. Hele bir de biraz bile olsa insan sarrafı olduysanız işin en zorlu kısmı burada başlıyor demektir. 🙂
Artık mutlu olduğumuz anları sosyal medya hesaplarımızdan bile paylaşmaya korkar olduk. Ne acı!
