Bir çoğunuza sorsam şiddet ve istismarın ne olduğunu tam bilmez . O bilmeyenlerin içinde bende vardım. Ta ki babamın şiddetine ve istismarına maruz kalana kadar.Evet yanlış duymadınız . Öz ve öz babam beni ve kardeşlerimi taciz etti.
Onun ;bana, ablama ,kardeşlerime ,anneme yaşattıklarını unutamasamda şükrediyorum. Artık onun yüzünü görmüyorum
Zaman geçtikçe yaralarım iyleşmiyor belkide ama yaralarımı sarmayı öğreniyorum. Artık bir çocukla babasını gördüğüm zaman tuvalete kaçıp ağlamıyorum. Artık her baba kelimesi geçtiğinde yüreğim cız etmiyor. Insan her şeye alıştığı gibi aciyada alışıyor.
Bu yaşadıklarım beni şimdiki halime getirdi. 3-4 sene öncesine kadar ben farklı bir insandım. Şimdi ise kendi ayaklarımın üzerinde duran güçlü bir insanım.
Allahtan şu zamana kadar neyi istediysem verdi. Belki de bu yaşadıklarıma üzüldüğü için vermiştir.
Annemde benim gibi güçlü bir insan ama korkak. Bu hayatta en çok annemi seviyorum ama en çok da anneme kırgınım .Çunkü benim yanıma gelipte kızım babanı affet o sizi sarhoşken istismar etmiş. Bir daha yapmaz demeseydi.Belki daha önceden bu yaptıklarımı yapardım. Bu yaptıklarım kolay olmadı. Gelin ben size olayı en baştan anlatayım
Babam beni.,kardeşimi ve ablamı istismar ediyordu. Ama ablam farkında değildi. Çünkü o hep sağlık sorunlarından dolayı il dışına giderdi ve ben kardeşim babam yanlız kalırdık .
Ben ve kardeşim annem üzülmesin diye bir sene sustuk . Bir sene sonra ise dayanamadım her şeyi anlattım. Annem fenalaştı. Hastaneye götürürdük. Aradan 2 gün geçti. Annem bana affetmemiz gerektiğini falan söyledi. Affetmek zorunda kaldım. . Sonra bizi yeniden istismar etmeye devam etti. Bunu tekrar anneme söyledim. Amcamın karısıyla ilişkisi olduğunu da söyledim. Bana babam bunu kendi ağzıyla söyledi. Gerçekten çok utanıyorum. Annem herkese boşanmak istediğini söyledi. Gerekçe olarak da herkese bunu söyledi . Bizle olan kısmı söyleyemezdi.
Can abime de her şeyi anlattık. Can abim bizim kuzenimiz . Ama kardeş gibi büyüdük. Ama bize o da yardim etmedi .Kaçtı. Dedeme de söyledik. O da kendini düşündü. Anlıyacağınız bize kimse yardım etmedi .
Babam ise evden gitmedi . Sürekli bizi oyaladı.
Bir gun evde kavga çıkartım. Ben artık bu evde yapamıyorum , bu adamın sesini duymak istemiyorum dedim . Gitmeye karara verdik. Kardeşimi ablamı da yanıma alarak amasyaya taşındık. Şuan çalışıyoruz hepimiz. Kendi ayaklarımızın üzerinde duruyoruz
Bize kimse bir ışık yakmadı. Hepsini biz kendimiz yaptık. Umarim herkes ne ekerse onu biçer. Belki bu yaşadıklarımı ömür boyu unutamam ama güzel yerlere geleceğime inanıyorum. Hepinizi çok seviyorum. Allaha emanet olun.
